Δεν με νοιάζουν οι bloggers αλλά τα blogs

Πολύς λόγος για τους bloggers -διαβάστε τον πιτσιρίκο, τον Νίκο Δήμου, το ManifestoGR), διαβάστε και τις συζητήσεις που τα συνοδεύουν. Τα καλά και τα κακά των bloggers, τα χαρακτηριστικά τους, τα κινητρά τους.

Προσωπικά δεν έχω κανένα ενδιαφέρον για τους bloggers. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί δεν θεωρώ ότι έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά ώστε να τους θεωρήσω “ομάδα”[*] -ίσως αυτό να είναι το μοναδικό και πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό τους, αλλά υπάρχει ένας λογικός ακροβατισμός πίσω από αυτή την πρόταση…

Αυτό που έχει ενδιαφέρον, αυτό που με γοητεύει, αυτό που μπορεί να με ακούσετε να υπερασπίζομαι με πάθος, είναι τα blogs. Τα blogs ώς μέσο που επιτρέπει χωρίς τους περιορισμούς που αναγκαστικά έχουν άλλα μέσα (κόστος, επιχειρηματικά σχέδια, έκταση, χρόνο, ακόμη και νομοθεσία) στον καθένα να εκφράζει τις σκέψεις του, τον πόνο του, τον θυμό του, την χαρά του ή ό,τι άλλο θεωρεί ότι θέλει να εκφράσει δημόσια [**]. Τα blogs που με τα links τους μέσα στα κείμενα τους σου επιτρέπουν να πηδάς από μία κριτική σε μία άλλη και στην αρχική πηγή μίας είδησης εύκολα. Που συνδέονται μεταξύ τους με το να βάζουν στο πλάι της σελίδας links για τα αγαπημένα blogs του συγγραφέα τους. Που επιτρέπουν να ανατρέξεις εύκολα στο αρχείο τους και να βρεις εκείνο το post που είχες διαβάσει πριν από μερικούς μήνες. Που με τα σχόλια που συνοδεύουν κάθε post επιτρέπουν την αμφίδρομη επικοινωνία. Που όλα μαζί μπορούν να αναδείξουν ένα σημαντικό θέμα ή μία σημαντική είδηση.

Ο κάθε blogger από μόνος του δεν έχει παρά το ενδιαφέρον που θα είχε και αν δεν έγραφε σε ένα blog, όμως η blog-όσφαιρα… Η blog-όσφαιρα είναι κάτι άλλο, είναι ελεύθερη, συναρπαστική, έχει νέες δυνατότητες…


[*] o.k., θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχουν πρόσβαση σε κάποιες τεχνολογίες που δεν έχει (ακόμη) ο μέσος Έλληνας, άρα υπάρχει ένα “φίλτρο” που στατιστικά δεν επιτρέπει να μιλήσει κανείς για τυχαίο δείγμα.

[**] αν και κάπου διάβαζα ότι ένας μεγάλος αριθμός ατόμων προτιμάει να γράφει το ημερολόγιό του σε blog που δεν είναι δημόσιο ώστε να το προστατεύει από τα αδιάκριτα μάτια (γονείς, οικογένεια ή ακόμη και νόμο) αφού έτσι είναι πολύ καλύτερα προστατευμένο από ένα γραπτό ημερολόγιο :-)

5 Responses to Δεν με νοιάζουν οι bloggers αλλά τα blogs

  1. Συμφωνώ απόλυτα.

  2. Oneiros says:

    Συμφωνώ κι εγώ’ τους bloggers εξ’ αρχής τους έβλεπα σαν κοινωνία, περισσότερο, παρά σαν κοινότητα. Όσο περνάει ο καιρός, αυτή η διάκριση γίνεται ολοένα και πιό αισθητή, και πιστεύω πως αυτό είναι θετικό γιατί δίνεται η δυνατότητα στους πάντες, ανεξαρτήτως ενδιαφερόντων, να δώσουν το προσωπικό στίγμα. Νομίζω πως αν υπάρχει κάποιο εύσημο εδώ, έχει να κάνει με τη διάθεση να αρθρώσει κανείς άποψη και να εκφραστεί δημόσια μέσα από τη γραφή (δηλαδή, ο καθένας θα μπορούσε να το κάνει, αλλά δεν μπαίνουν όλοι στον κόπο). Από κει κι έπειτα, όλοι έχουμε τις προσωπικές μας προτιμήσεις και αδυναμίες στη blog-όσφαιρα, όπως έχουμε και με ανθρώπους που γνωρίζουμε με οποιοδήποτε μέσο (και κανένας δεν “προέρχεται” απ’ τον χώρο των blogs μόνο).

  3. Pingback: vrypan|net|weblog » Blog Archive » δημοσιογράφοι vs bloggers; τί βλακεία!