Δεν γράφω πολλά σχόλια, συμφωνώ με όσα γράφει ο Νίκος.
Εγώ σκέφτομαι ότι όλα αυτά μου δείχνουν πως η εκπαίδευση μπορεί να γίνεται όλο και περισσότερο μία διαδικασία DIY: τα εργαλεία και οι πόροι για να μάθεις είναι όλο και περισσότερο διαθέσιμα στον καθένα, η γνώση υπάρχει γύρω μας. Σε αυτό το πλαίσιο, η βασική εκπαίδευση, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο πρέπει να γίνεται όλο και καλύτερη και να δίνει τα εφόδια στα παιδιά να μπορούν να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά τους. Να μάθουν να ψάχνουν, να κατανοούν, να συνθέτουν, να αμφισβητούν, να δημιουργούν, να επικοινωνούν. Αν πρέπει να ασχοληθούμε μόνο με ένα μέρος της Παιδείας, αυτό πρέπει να είναι το δημοτικό.
Παράλληλα, πρέπει να επιτρέψουμε σε όλους αυτούς που έχουν να δώσουν κάτι να μπορούν να το κάνουν. Και αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πάντα στα Πανεπιστήμια. Είναι εργαζόμενοι σε εταιρείες, είναι καλιτέχνες, δημιουργοί, τεχνίτες, άνθρωποι που το σύστημα με διάφορους τρόπους αποκλείει από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Το κακό είναι ότι όλα αυτά ακούγονται στους περισσότερους σαν θέματα που θα μας απασχολήσουν το 2100 -είναι λίγοι αυτοί που έχουν ήδη την εμπειρία να έχουν μάθει πολύ περισσότερα πράγματα μόνοι τους (π.χ. μέσω Internet). Βλέπω και τις αντιδράσεις, ακόμη και εδώ, όταν γράφω π.χ. για το OLPC: “η επιμόρφωση των δασκάλων” [1], “καλά όλα αυτά, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αίθουσα διδασκαλίας” [2] κ.λ.
Αλλά το μέλλον δεν περιμένει να το καλέσουμε.
–
[1] καλή η επιμόρφωση των δασκάλων και σίγουρα πρέπει να δώσουμε πόρους και χρήματα σε αυτή, αλλά αν περιμένουμε να μάθουν αυτοί πρώτα, τα παιδιά θα έχουν τελειώσει το σχολείο.
[2] μπορεί άνετα να συγκριθεί με το να βλέπω video από μερικούς από τους πιο φωτισμένους ανθρώπους στον πλανήτη να διδάσκουν και να έχω την δυνατότητα να συζητήσω το θέμα με άλλους που ενδιαφέρονται.
Pingback: Το διαδίκτυο και η εκπαίδευση. « Bioeo!