υπέρ ανωνυμίας στα blogs

ο Μαύρος Γάτος έχει μερικά καλά επιχειρήματα για την ανωνυμία των bloggers. Αν και θεωρώ ότι η ανωνυμία πρέπει να είναι η τελευταία λύση, αξίζει να το διαβάσετε. Μιλτιάδη, καλώς ήρθες στην επωνυμία :-)

4 Responses to υπέρ ανωνυμίας στα blogs

  1. Καλησπέρα Παναγιώτη, και σ ευχαριστώ Σ;-))))

  2. Το ανωνυμο μπλόγκιν από πολλους μπλογκερς αναπαρίσταται ως ανατρεπτικό και ο ανώνημος λόγος ώς απαραίτητα πιο ανατρεπτικός από τον επώνυμο. Όλη η δυνιτική ταυτότητα αυτών των μπλόγερς (όπως και του Θαλασινού) έχει βασιστεί στην ιδεά ότι το ανώνυμο είναι ενναλακτικό. Έτσι διαφοροποίτε τάχα μου από τους κακούς δημοσιογράφους, τους κακούς γενικά.
    Δυστηχώς όμως το γιατί και πως χρησημοποίτε ο λόγος (ανώνημος και επώνυμος) είναι αυτό που στην πραγματικότητα ορίζει το πόσο εξουσιά θέλει κανείς μέσα από αυτόν, και άρα το πόσο εναλακτική είναι η πρακτική. Σκευτιται στην πραγματικότητα πόσο ματαιώδοξο είναι να ασχολούμαστε με ένα ζήτημα τόσο σοβαρό όσο η πρακτική της ανωνημίας σε σχέση με το πρώσοπο του Θαλλασινού. Οι εικόνες στις οποίες αποκαλύπτετε είναι σχεδόν σαν παιχνίδισμα flasher, ο οποίος επιτέλους μας ” τα δείχνει”, αναδύεται σαν την αφροδίτη μέσα από το νερό. Η πολιτική της ταυτότητας στο Ίντερνετ είναι πολύ πιο σοβαρό πραγμα ένα ματαιόδοξο κρυφτούλι. Οι λόγοι για τους οποίους οι μπλόγγερς επιλεγουν να είναι ανώνημη δεν έχουν σχέση μόνο μα την εξουσία που τάχα μου φοβούνται, έχουν σχέση με την αναγκή τους να μην φερουν εξουσιαστικό λόγο, με την αναγκή τους να διασκεδασουν την μεταμοντέρνα ταυτότητα τους, να μπούνε σε ένα οντολογικό ταξίδι στo οποιό δεν χρησημοποιούν την εξουσία στις σχέσεις τους.
    Τέλος η συνέπεια είναι τα παντα στην δυνιτική ταυτότητα, δεν γίνεται για χρόνια να θέλει κανείς να είναι Luther Blisset και μετα ξαχνικά να μας λέει “δεν πιστευω πολιτικά σε αυτό που έκανα.” Δεν το πιστευει γιατί δεν έχει πολιτική. Δεν καταλαβαίνει κάν την σχέση αστικής, κοινωνικής, πολιτικής και δυνιτικής ταυτότητας

    http://en.wikipedia.org/wiki/Luther_Blissett_(nom_de_plume)