Υπάρχει ένα θέμα με το οπτικοακουστικό υλικό που αφορά την πολιτική ζωή της χώρας μας που αισθάνομαι ότι δεν μας έχει απασχολήσει καθόλου και νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον, αλλά και μεγάλη σημασία να το δούμε σφαιρικά και να βρούμε λύσεις.
Όταν ξεκίνησα να εργάζομαι στο ΠΑΣΟΚ, τον Ιανουάριο του 2007, το πολιτικό υλικό σε μορφή video που υπήρχε διαθέσιμο στο internet ήταν εξαιρετικά περιορισμένο. Έτσι κι αλλιώς, (σχετικά) λίγοι γνώριζαν υπηρεσίες όπως το youtube και ακόμη λιγότεροι ανέβαζαν υλικό σε αυτές. Από τότε τα πράγματα άλλαξαν σημαντικά -αλλά όχι όσο θα έπρεπε.
Στο ΠΑΣΟΚ, δοκιμάσαμε διάφορες λύσεις ώστε να δίνουμε την δυνατότητα σε όποιον ενδιαφέρεται να δεί video από ομιλίες και εκδηλώσεις, κάνοντας αρκετά λάθη στην διαδρομή, αλλά μαθαίνοντας και μερικά πολύτιμα μαθήματα. Για παράδειγμα, για πολύ καιρό χρησιμοποιούσαμε την πλατφόρμα της brightcove για να ανεβάζουμε και να “μοιράζουμε” τα video από ομιλίες. Τα προβλήματα που είχαμε ήταν αρκετά, με εμφανέστερα την έλλειψη υποστήριξης ελληνικών χαρακτήρων (για αυτό και οι τίτλοι ήταν σε greeklish) και την (σχετικά) κακής ποιότητας εικόνα. Αλλά από την άλλη μας επέτρεπε να ανεβάζουμε video μεγάλης διάρκειας (π.χ. > 1 ώρα) χωρίς κόστος (πολύ σημαντικό!) Το σημαντικό μάθημα που πήραμε όμως ήταν όταν πριν από μερικούς μήνες η brightcove αποφάσισε ότι οι δωρεάν λογαριασμοί ή θα κλείσουν ή θα πρέπει να μεταφερθούν στο νέο σύστημα που είναι επί πληρωμή. Λογικό από την πλευρά τους, καταστροφικό για εμάς (ειδικά αφού το πρόβλημα των greeklish δεν είχε λυθεί). Το αποτέλεσμα ήταν ότι πολλά video που είχαν γίνει embed σε διάφορες σελίδες σταμάτησαν να παίζουν.
Αυτή την στιγμή έχουμε καταλήξει στο youtube. Από όσο γνωρίζω, το ΠΑΣΟΚ είναι το πρώτο ελληνικό κανάλι που συμμετέχει στο πρόγραμμα youtube partners κάτι που μας επιτρέπει (μεταξύ άλλων) να ανεβάζουμε video μεγάλης διάρκειας, χωρίς τον περιορισμό των 10 λεπτών που έχουν όλα τα άλλα accounts. Είναι μία καλή λύση, αλλά όχι ιδανική.
Και πάλι, υπάρχει εξάρτηση από ένα ιδιωτικό service provider. Τίποτα δεν αποκλείει ότι αύριο το youtube θα αρχίσει να εμφανίζει διαφημίσεις μέσα στα video ή θα αρχίσει να χρεώνει. Ή ακόμη και ότι κάποια στιγμή θα κλείσει. Μπορεί μία τέτοια αλλαγή να μην είναι σήμερα ή αύριο, αλλά σε 5 ή 10 χρόνια, αλλά κανένας δεν εγγυάται ότι δεν θα γίνει.
Το θέμα έχει μία επικοινωνιακή διάσταση, πώς ένα κόμμα αξιοποιεί το internet για να παρουσιάσει τον πολιτικό του λόγο και τις δράσεις. Αυτή η διάσταση είναι θέμα ανθρώπων που ασχολούνται με την επικοινωνιακή πολιτική του κάθε κόμματος και δεν με ενδιαφέρει να την συζητήσω σε αυτό το άρθρο.
Υπάρχει όμως και η πολιτική διάσταση. Η δυνατότητα να έχουν οι πολίτες πρόσβαση στα video των ομιλιών των πολιτικών, μέσα και έξω από την Βουλή. Τις συνεντεύξεις τους, τις δηλώσεις τους. Είναι θέμα διαφάνειας και λογοδοσίας και είναι θέμα που επιτρέπει στους πολίτες να κάνουν καλύτερη κριτική και να αποφασίζουν έχοντας περισσότερα στοιχεία στην διάθεσή τους.
Νομίζω ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή (το συντομότερο δυνατό) να δημιουργηθεί κάτι σαν το αμερικανικό CSPAN όπου
- θα υπάρχει όλο το οπτικοακουστικό αρχείο της Βουλής. Ομιλίες, συνεδριάσεις επιτροπών κ.λ.
- θα υπάρχει αρχείο με όλα τα briefings της κυβέρνησης και των υπουργείων.
- θα έχουν υποχρέωση τα τηλεοπτικά κανάλια (ΕΡΤ και ιδιωτικά) να προσθέτουν τις συνεντεύξεις πολιτικών μέσα σε κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, π.χ. 3 μέρες.
Θα πρόσθετα ακόμη ότι το οπτικοακουστικό υλικό από μία τέτοια υπηρεσία θα πρέπει να είναι ελεύθερα διαθέσιμο με πολλές μορφές σε κάθε ενδιαφερόμενο: πολίτες, φορείς, κόμματα, αλλά ακόμη και εταιρείες που ενδιαφέρονται να το αναμεταδώσουν μέσω τηλεόρασης ή internet. Αυτό σημαίνει ανοικτά formats, ανοικτά πρότυπα και αντίστοιχες άδειες χρήσης (κατά την γνώμη μου public domain).
Να προσθέσω επίσης ότι αυτό δεν είναι ένα έργο που μπορεί ή πρέπει να ανατεθεί στο κάθε κόμμα. Δεν πρέπει να είναι στην ευχέρειά τους π.χ. να κατεβάσουν ένα παλιό video με μία “ατυχή” δήλωση ενός στελέχους τους.
Είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα. Πρέπει όλοι μας να έχουμε ελεύθερη και εύκολη πρόσβαση σε αυτό το υλικό, όχι μόνο το σημερινό, αλλά και των προηγούμενων ετών. Έχει αξία πολιτική, εκπαιδευτική και ερευνητική και είναι κτήμα όλων μας. Μπορεί να υπάρχουν καλύτερες προσεγγίσεις ή δράσεις που ήδη βρίσκονται σε αυτή την κατεύθυνση -θα με ενδιέφερε να τις ακούσω.
Pingback: Διαθεσιμότητα πολιτικών video στο internet — ροη σταχυολόγων
Πολύ καλή πρόταση Παναγιώτη. Η μόνη πιθανότητα να υλοποιηθεί όπως το περιγράφεις είναι να γίνει (όχι σαν κυβερνητική πρωτοβουλία, καθώς δεν έχω ελπίδα ότι θα το έκαναν ποτέ με αυτές τις προδιαγραφές, αλλά), όπως το CSPAN. Σαν ένας ιδιωτικός, μη κερδοσκοπικός φορέας δηλαδή.
Ποιός θα ενδιαφερόταν να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο φορέα, όμως?
Χαίρομαι που θίγεις το θέμα και μάλιστα τόσο εμπεριστατωμένα, πιστεύω χωρίς να ξέρω ότι θα μπορούσε να τύχει χρηματοδότησης στα πλαίσια των ΠΕΠ ή από την ΚτΠ, αντί να κατασπαταλώνται χρήματα σε πανάκριβα δήθεν e-goverment projects να μπουν χρήματα σε κάτι που θα είναι μια παρακαταθήκη ψηφιακού υλικού για το αύριο.
Δεν ξέρω πώς ακριβώς δουλεύει η χρηματοδότηση και η οργάνωση του CSPAN. Αλλά θεωρώ μία τέτοια υπηρεσία θεμελιώδη για την δημοκρατία τα επόμενα χρόνια και θα προτιμούσα να έχει κρατικό (όχι κυβερνητικό!) χαρακτήρα. Π.χ., θα μου ακούγονταν λογικό να είναι η "επέκταση" του καναλιού της Βουλής.
Δεν έχω τίποτα με την ύπαρξη ενός μη κερδοσκοπικού φορέα που θα κάνει αυτή την δουλειά. Αλλά δυσκολεύομαι να βρω τον τρόπο που αυτός ο φορέας θα εγγυηθεί ότι το υλικό θα είναι διαθέσιμο σε 30 χρόνια.
Το CSPAN είναι κονσόρτσιουμ των καλωδιακών καναλιών και λειτουργεί ως ιδιωτική μη κερδοσκοπική. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η έκφραση "κρατικό – όχι κυβερνητικό". Δεν ξέρω πως μπορεί να είναι ασύμβατες οι δύο έννοιες.
Νομίζω ότι θα άξιζε να δούμε μια πρωτοβουλία στα πλαίσια της λεγόμενης "κοινωνίας των πολιτών" – ένα ενδιαφέρον πείραμα. Γιατί οι επιφυλάξεις σου νομίζω ότι προέρχονται από τη διαχρονική αντιπαλότητα "Κράτος – Ιδιώτες" (ή κράτος – αγορά).
Δεν θα ήθελα να μπω σε αυτή τη λογική, θα έβρισκα ενδιαφέρον ένα πείραμα που (με τη βοήθεια του web) δημιουργεί μια νέα συλλογικότητα για το "κοινό καλό", χωρίς το πατρονάρισμα του κράτους ή των ιδιωτών που θέλουν να κερδοσκοπήσουν.
Ίσως μια προσπάθεια στην οποία συμπράτει απο τη μια μεριά το κράτος με το δικό του authority, απο την άλλη οι ιδιώτες με τα κεφάλαια τους, καθώς και οι πολίτες που ενδιαφέρονται για αυτή την προσέγγιση με ό,τι μπορούν να συμβάλουν.
Το ξέρω ότι είναι λίγο ασαφές αυτό που σκέφτομαι, αλλά προσπαθώ να βρω κάτι πέρα από τους παραδοσιακούς διαχωρισμούς.
Π.χ. οι ανεξάρτητες αρχές, η Βουλή, το Εθνικό Τυπογραφείο είναι κρατικές υπηρεσίες, αλλά δεν υπάγονται (ή δεν θα έπρεπε, ας μην μπούμε σε αυτή την συζήτηση…) στην κυβέρνηση.
Όταν είπα ότι δεν ξέρω πώς λειτουργεί το CSPAN εννούσα π.χ.:
1. έχει κρατική επιχορήγηση (federal ή state level) που συνοδεύεται από κάποιες υποχρεώσεις;
2. υπάρχει κάποιο νομοθετικό πλαίσιο που το διευκολύνει;
3. Τα debates που γίνονται π.χ. στο CNN μπαίνουν στο CSPAN; Πότε; Με ποιούς όρους;
Αν για κάποιο λόγο (π.χ. οικονομική κρίση ή κάποιος μεγάλος δικαστικός πόλεμος μεταξύ των συμμετεχόντων για κάτι άσχετο) το CSPAN έκλεινε αύριο, ποια θα ήταν η επόμενη μέρα;
Είμαι από τους ένθερμους υποστηρικτές πρωτοβουλιών που οργανώνονται ανεξάρτητα. Αλλά για πράγματα που θεωρούμε βασικές υποδομές (και αυτό εγώ το κατατάσω σε αυτή την κατηγορία), θεωρώ ότι πρέπει να αναλαμβάνει το κράτος. Δεν μπορεί η δυνατότητά σου να κρίνεις τα λεγόμενα ενός πρωθυπουργού να εξαρτάται από το αν εγώ αποφάσισα να τσακωθώ με τους σπόνσορες του "ελληνικού cspan" :-)
Από κει και πέρα, αν φτιαχτεί σωστά, μπορεί να επιτρέψει να αναπτυχθούν πολλές άλλες προσπάθειες, ιδιωτικές, κερδοσκοπικές, μη κερδοσκοπικές, κ.λ. που να το αξιοποιούν ως υποδομή (π.χ. video source)
Nομίζω περισσότερο στέκεσαι στο "δεν θα έπρεπε" αυτοί οι φορείς να υπάγονται στην κυβέρνηση, ενώ γνωρίζεις πολύ καλά ότι πρόκειται για οργανισμούς που εξαρτώνται πλήρως από τις κυβερνητικές αποφάσεις και την αντίστοιχη πολιτική.
Το αρώτημα σου για το αν έκλεινε το CSPAN είναι ένα ερώτημα που αφορά στην οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση – γιαυτό λέω ότι παραμένεις στη λογική κράτος – ιδιώτες. Εγώ περιέγραψα ένα φορέα στον οποίο και τα 3 μέρη (κράτος, ιδιώτες, και κινήσεις/κίνηση πολιτών) φέρουν τη σφραγίδα τους, άρα και την εγγύηση (όλοι μαζι) της διαχρονικής του λειτουργίας.
Και πάλι σημειώνω δεν είμαι σίγουρος πως θα μπορούσε να επιτευχθεί κάτι τέτοιο νομικά, ή πρακτικά.
ένας κρατικός φορέας διαχείρισης τέτοιου υλικού θα μπορούσε να είναι το Γενικά Αρχεία του Κράτους που δεν ξέρω σαν τι είδους νομικό πρόσωπο λειτουργεί. Εκεί θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας οργανισμός που χρηματοδοτηθεί όπως λέει ο Ν. Δρανδάκης από "όλους μαζί". Αν και για μένα το πρόβλημα δεν είναι αν θα είναι του "κράτους" ή τριμερής κίνηση, διότι ούτως ή άλλως για να λειτουργήσει επιτέλους κάτι καλά σε αυτό τον τόπο θα πρέπει να καλλιεργείται διαρκώς η συνείδηση ότι άλλο "κυβέρνηση", άλλο "κράτος". Οι κυβερνήσεις είναι παροδικές και εκφράζουν την εκάστοτε ιστορική τομή σε μία πορεία ενός ζωντανού επίσης οργανισμού – κράτος – που οφείλει να λειτουργεί για όλους τους πολίτες ανεξάρτητα με το ποιος κάθε φορά είναι κυβέρνηση. Θα μου πείτε: Ουτοπίες. Ε, κάποτε οι ουτοπίες πρέπει να αρχίσουν να πιάνουν τόπο…
Επίσης το ΜΙΕΤ (Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας) που έχει για παράδειγμα εκδοτικό και ερευνητικό -αν δεν κάνω λάθος- έργο θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει ένα τέτοια εγχείρημα. Να φανούν ουσιαστικά και σε κάτι διαχρονικό οι τράπεζες. Και κατά τη γνώμη μου δεν είναι αναγκαίο να συνεισφέρουν οικονομικά οι πολίτες. ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΧΩ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ για να θεωρώ ότι πρέπει να τους δώσω εκ νέου. ΜΟΥ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΣΑΝ ΠΟΛΙΤΗ σε μένα και στον κάθε πολίτη επόμενης γενιάς που τον έχουν χρεώσει ως το λαιμό. Εχουν ΧΡΕΟΣ να αφήσουν σε αυτό τον τόπο κάποια έργα. Τους πλούσιους κάποτε τους έπιανε και κάνα φιλότιμο και καμία τύψη για όσους είχαν στύψει και προκειμένου να μείνει και το όνομα τους έκαναν κάποιες σημαντικές δωρεές σε όφελος αυτού του τόπου. Σήμερα ελάχιστοι έχουν ΦΙΛΟΤΙΜΟ…
Σόρι για τις φωνασκίες, αλλά έχω θυμώσει πολύ και με πολλά. Και άμα το ψάρι βρωμά από το κεφάλι και τα παρακάτω κεφάλια σε βλακείες θα ξοδεύουν, αντί σε έργα τέτοιας υποδομής. Αυτά και να είσαι καλά vrypan με το τόσο δημιουργικό μυαλό. Μακάρι να σε ακούσουν κάποιοι.
Να φανούν χρήσιμες σε κάτι διαχρονικό εννοούσα για τις τράπεζες… :-)
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες – όπως π.χ. οι Πύλες Δημόσιας Διαφάνειας που έχουν κατατεθεί κατά καιρούς ως πρόταση στη χώρα μας αλλά δεν έχουν λάβει χρηματοδότηση για λόγους πολιτικούς και διοικητικούς – όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία παίρνουν τη μορφή ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) όπου ο άλλος συμβαλλόμενος δεν είναι μια επιχείρηση αλλά μια ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση).
Έτσι νομιμοποιείται η διαδικασία λόγω της διάστασης κοινωνίας πολιτών που προκύπτει από την υλοποίηση μέσω μιας (ή και συνεργασίας αρκετών) ΜΚΟ και διασφαλίζεται η συνέχεια του εγχειρήματος από τη μεριά μου του κράτους.
Παρά ταύτα, σε τέτοιες περιπτώσεις νομίζω το κύριο (και ευρύτερο) ζήτημα παραμένει: τι κάνει ο πολίτης και η κοινωνία πολιτών με τόσο υλικό σε ένα κορεσμένο επικοινωνιακό περιβάλλον?
Το τί *θα* κάνει ο πολιτής με αυτό το υλικό, δεν είναι ερώτημα που χρειάζεται να απαντηθεί από πριν, κατά την γνώμη μου είναι δικαίωμά μας να έχουμε πρόσβαση στο υλικό. Δηλαδή, το αν έχουμε μία καλή απάντηση ή όχι, δεν μπορεί να είναι προαπαιτούμενο για την υλοποίηση. Μπορεί να κάνει πράγματα που δεν τα έχουμε σκεφτεί. Και μπορεί (πιθανότατα!) να μην κάνουν όλοι κάτι με αυτό το υλικό, όπως δεν πηγαίνουν όλοι οι πολίτες σε βιβλιοθήκες ή σε μουσεία.
Προσωπικά, έχω πολλές φορές σκεφτεί π.χ. "τί έλεγε ο Καραμανλής πριν από την ψήφιση του Προϋπολογισμού το 2006, τί το 2007 και τί το 2008;" Αυτός ο Χ βουλευτής που δεν τον έχω ξανακούσει, έχει ξαναμιλήσει μέσα στην Βουλή; Τί έχει πει; Κ.λ. Μία τέτοια ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, θα με βοηθούσε πολύ.
[...] Δηλαδή, το αν έχουμε μία καλή απάντηση ή όχι, δεν μπορεί να είναι προαπαιτούμενο για την υλοποίηση [...] Αυτό εννοείται. Και εγώ συμφωνώ ειλικρινά με αυτό και υπερθεματίζω υπερ μιας τέτοιας ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης – και πιο ειδικά με τις σκέψεις σου.
Αυτό δε σημαίνει ότι: Το τί *θα* κάνει ο πολιτής με αυτό το υλικό, δεν είναι ερώτημα που χρειάζεται να απαντηθεί από πριν [...]. Ίσα ίσα νομίζω πρέπει να απαντηθεί. Και τα παραδείγματα πολλά.
Π.χ. ενδεικτικό αυτού είναι η συζήτηση για τα αποτυχημένα προγράμματα ηλεκτρονικής κυβέρνησης στα οποία θα πρέπει να προστεθεί ιδιαίτερα η περίπτωση των ηλεκτρονικών περίπτερων. Μελέτες δηλαδή έχουν δείξει ότι τα προγράμματα περίπτερων οδηγούνται συχνά σε αποτυχίες δημιουργώντας παράλληλα σημαντικό διοικητικό και οικονομικό φόρτο. Αιτία μάλιστα είναι τα προβλήματα που σχετίζονται κυρίως με τις αποτυχίες προγραμματισμού για την χρήση τους. Την με άλλο λόγια έλλειψη ερευνών, έστω υποθέσεων, για το πως οι χρήστες χρησιμοποιούν αντίστοιχες τεχνολογίες και επιλογές.
Φίλε Παναγιώτη ,
Έθιξες ένα μεγάλο ζήτημα.
Χρησιμοποιούμε και εμείς το Youtube για τα διάφορα videos που δημιουργούμε ή ανεβάζουμε αλλά παραμονεύουν πάντα οι κίνδυνοι που ανέφερες.
Είναι επίσης εξαιρετικά δύσκολο να βρει κανείς οπτικοακουστικό υλικό από τις συνεδριάσεις της Βουλής…
Τις περισσότερες φορές αναγκαζόμαστε να "γράφουμε" τα δελτία ειδήσεων και μετά να τα "κόβουμε"…
Δύσκολη και σύνθετη διαδικασία…
Μακάρι να βρεθεί λύση…
Φιλικά ,
Παραπολιτικός
Έχεις δίκιο. Απλά αυτό που λέω είναι ότι για ένα δικαίωμα, δεν λές "τί θα το κάνει" αυτός που θα το ασκεί, αλλά αν του επιτρέπεται ή όχι να το ασκεί. Και την πρόσβαση στο υλικό αυτό την θεωρώ δικαίωμα.