Έξω από την Εθνική Βιβλιοθήκη, πριν από λίγο. Είμαι που είμαι στραβωμένος γιατί ο ηλεκτρικός δεν δούλευε από Ν. Ιωνία προς κέντρο (βλ: κατέβα από ηλεκτρικό, ανέβα σε λεωφορείο, κάνε γύρους για να φτάσεις Αττική, κατέβα, πάρε μετρό, κατέβα κέντρο, πρόσθεσε μισή ώρα στην συνηθισμένη διαδιρομή).
Βλέπω κάποιον να κόβει κάτι από τις 3-2 τριανταφυλλιές που έχουν επιβιώσει μπροστά στην Βιβλιοθήκη. Μήπως είναι κηπουρός; Όχι, κόβει τα φρέσκα λουλούδια και αφήνει τα μαραμένα.
- Γιατί κόβετε τα λουλούδια;
Κάνει ότι δεν με ακούει.
- Γιατί κόβεις λουλούδια; (αρκετά πιο δυνατά)
Με κοιτάει, σηκώνεται και φεύγει.
Έπρεπε να τον βγάλω φωτογραφία…
Τι να πεις στον κάθε γελοίο? Τα ήθελε για το σπίτι του, να ξεραθούν στο βάζο αντί να τα αφήσει να ομορφύνουν μία πόλη που τα έχει πραγματικά ανάγκη…
Γιατί έτσι έμαθε. Γιατί είναι νεο έλλην. Για αυτό.
Για τον ίδιο λόγο που όλοι κάνουν ό,τι θέλουν σε αυτή τη χώρα.
Μήπως λόγω της γιορτής της Μητέρας, τα έκοβε για να τα πάει σε κείνη;