Από τους όρους “social media” κ.λ. προτιμώ τον όρο “conversational media”, γιατί για εμένα αυτό ήταν πάντα τα blogs: χώρος για συζήτηση. Συζήτηση που δεν γίνεται απαραίτητα στα σχόλια, αλλά συχνά από blog σε blog, από σελίδα σε σελίδα κ.λ.
Δεν γράφω πολύ τώρα τελευταία. Όχι γιατί δεν θέλω. Αλλά γιατί το internet έχει γεμίσει φανατικούς και ανθρώπους που ξεκινούν οποιονδήποτε συλλογισμό ή κριτική θεωρώντας ότι οι προθέσεις του άλλου είναι κακές. Από φωνές που σκοπό δεν έχουν να συζητήσουν μία ιδέα ή μία άποψη, αλλά να την καλύψουν ή να την μηδενίσουν και πολύ περισσότερο να αμφισβητήσουν τις προθέσεις αυτού που την εκφράζει.
Για αυτό δεν γράφω. Αισθάνομαι ότι αν και το μέσο είναι “conversational”, το περιβάλλον δεν είναι πια φιλικό στις συζητήσεις, αλλά σε κάτι που προσομοιάζει την αηδία των τηλεπαραθύρων.
Μπορεί να φταίω εγώ. Ή μπορεί να φταίνε οι αναγνώστες του blog μου (το ξέρω, δεν είναι έξυπνο να μιλάει κάποιος έτσι για τους αναγνώστες του). Ή να είναι κάτι γενικότερο στην κοινωνία.
Αναζητάμε ακόμα και σε αυτό που ονομάζουμε διαδίκτυο το μέρος που μπορούμε να εκφραστούμε, με τον τρόπο μας, χωρίς φόβο. Το blog είναι το διαδικτυακό σπίτι μας, έτσι το βλέπω, είναι ο προσωπικός μας χώρος τον όποιο ανοίγουμε στους άλλους, γινόμαστε διαδικτυακοί οικοδεσπότες. Ίσως “οι φανατικοί” που λες, οι άνθρωποι των τηλεοπτικών παραθύρων απλά εκνευρίζονται που είσαι “αλλιώς”, με διαφορετικό τρόπο. O κόσμος στο διαδίκτυο δεν διαφέρει και τόσο από τον κόσμο πέρα τις οθόνης. Keep on blogging! Blogito ergo sum :)
Δεν είμαι σίγουρος ότι άλλαξαν μόνο οι αναγνώστες, ή μόνο το μέσο, ή μόνο η κοινωνία:
Μάλλον αλλάξαμε και εμείς.
Pingback: Tweets that mention δεν πολυγράφω τώρα τελευταία… | vrypan|net|weblog -- Topsy.com
Εγώ έχω αλλάξει σίγουρα (το γράφω άλλωστε, πρώτο πρώτο). Αλλά νομίζω ότι έχω αλλάξει για να “αμυνθώ”, απέναντι στον τρόπο που βλέπω να γίνεται η συζήτηση γύρω μου. Να σου πω, π.χ; Μου συμβαίνουν ωραία πράγματα στην ζωή μου. Ακόμη και αυτά (ή περισσότερο αυτά), είμαι διστακτικός να τα μοιραστώ.
To σωστό blogging, κατά τη δική μου άποψη, είναι θέμα ανάγκης έκφρασης. Είναι φυσιολογικό να μην θες πάντα να εκφραστείς δημόσια με την ίδια ένταση. Το ίδιο ακολουθώ και εγώ. Οταν θέλω πλέον και όσο έχω όρεξη, αλλιώς γίνεται καταναγκαστικό έργο και δεν πιστεύω ότι η δημιουργικότητα και η ποιότητα μπορεί να έρθει μέσα από την ποσότητα ή την αναγκαστική συχνότητα. Οσο για τον σχολιασμό διαφόρων, το έχουμε δει σε διάφορες βερσιόν … οι έλληνες γουστάρουν να λατρεύουν και μετά λατρεύουν να μισουν …