Είναι εντυπωσιακό πόσο στρεβλή αντίληψη έχουμε για το τί σημαίνει δημοκρατία στην “χώρα που γέννησε την Δημοκρατία”. Και αν, προσωπικά, για τα περισσότερα δεινά της χώρας μας δεν αποδίδω το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης στους πολιτικούς, νομίζω ότι για το συγκεκριμένο θέμα, το έχουν.
Όπως για παράδειγμα αυτή η βλακεία που λέγεται τόσο συχνά: “ο λαός είναι σοφός” και υπονοεί ότι η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα μέσα από το οποίο μπορεί μία κοινωνία να κάνει τις καλύτερες επιλογές.
Ε λοιπόν, όχι, ο λαός δεν είναι σοφός. Και οι επιλογές που γίνονται μέσα από μία δημοκρατική διαδικασία μπορεί να μην είναι οι καλύτερες. Αλλά είναι δικαίωμά μας να αποφασίσουμε ό,τι μας κατέβει. Θέλουμε να πέσουμε στον γκρεμό; Μπορούμε να το αποφασίσουμε και να το κάνουμε.
Πολύ φοβάμαι ότι είναι πιθανό οι συμπολίτες μου να αποφασίσουν μέσα από ένα δημοψήφισμα αυτό που εγώ θεωρώ λάθος. Δικαίωμά μας. Αλλά τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι είναι δική μας απόφαση -όχι κάποιου φωτισμένου ή ισχυρού ή πατριώτη ή προδότη ή καλού ή κακού στην Ελλάδα, στην Ευρώπη ή κάπου στον κόσμο.
Άκουσα κάποιοι να λένε ότι το θέμα της Δανειακής Σύμβασης δεν είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να μπει σε δημοψήφισμα. Ότι είναι πολύπλοκο, ότι θα έπρεπε να έχουμε ερωτηθεί ως πολίτες πιο πριν, ότι το διακύβευμα είναι μεγάλο για να αποφασίσει ο (δεν είναι πια σοφός;) λαός εν θερμώ. Μπορεί όλα αυτά. Αλλά στην ζωή δεν κάνουμε επιλογές με βάση θεωρητικές καταστάσεις. Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα συγκεκριμένο σταυροδρόμι.
Σήμερα, το πρόβλημα είναι συγκεκριμένο. Θέλουμε να προχωρήσουμε με την συγκεκριμένη Δανειακή Σύμβαση και ότι συνεπάγεται ή όχι; Τις χθεσινές, τις προχθεσινές, τις πριν από 20 χρόνια επιλογές θα τις κρίνουμε, όπως θα κρίνουμε και αυτούς που τις έκαναν εκ μέρους μας: συλλογικά στις επόμενες εκλογές και ατομικά κάθε μέρα και κάθε λεπτό. Αλλά τώρα το πρόβλημά μας δεν είναι αν Πρωθυπουργός θα είναι ο Γιώργος, ο Αντώνης, η Ντόρα, ο Αλέξης κ.λ. Αυτά μπορεί να είναι προβλήματα δικά τους ή των διαφόρων κέντρων εξουσίας. Όπως πρόβλημα όλων αυτών είναι ποιος και πώς θα βγει κερδισμένος ή χαμένος, σε μία βδομάδα, σε ένα χρόνο, σε 5 χρόνια.
Το δικό μας πρόβλημα, ως πολίτες, είναι αν θέλουμε να εφαρμοστεί η συγκεκριμένη Δανειακή Σύμβαση, μαζί με τα θετικά και τα αρνητικά που έχει η εφαρμογή ή η απόρριψή της. Θέλουμε; Δεν θέλουμε; Έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να αποφασίσουμε. Ελπίζω να αποφασίσουμε το καλύτερο, αλλά πιο πολύ με ενδιαφέρει να αποφασίσουμε εμείς.
Περιμένω με ανυπομονησία και αγωνία το δημοψήφισμα.
Παναγιώτη, η επιλογή έπρεπε να δοθεί στο λαό όταν ξεκίναγε αυτός ο δρόμος. Τότε κρίθηκε ότι δεν χρειάζεται. Τώρα, μετά από θυσίες και δεσμεύσεις χωρίς επιστροφή, τι άλλαξε; Αν η κυβέρνηση αισθάνεται ότι δεν νομιμοποιείται πλέον, ας παραιτηθεί!
Είναι δικαίωμά μας να αποφασίσουμε ό,τι μας αρέσει, αν αντιλαμβανόμαστε το διακύβευμα και είμαστε σε θέση να κρίνουμε νηφάλια και καλά πληροφορημένοι, τίποτα των οποίων δεν ισχύει. Ούτε οι διαβασμένοι, υποτίθεται, βουλευτές και υπουργοί δεν μπορούν να καταλήξουν. Πώς θα το πράξει ένας λαός, που πρακτικά θα αποφασίσει διαισθητικά και εν θερμώ;
Δεν είναι ηθικός αυτός ο δρόμος, ενώ υπάρχει η επιλογή της Εξωκοινοβουλευτικής Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας (http://is.gd/RescueGR, https://www.facebook.com/groups/dimiourgiaxana/300101983335541/), ή, έστω, των εκλογών #GRevolution #lyseis4GR #dimopsifisma
Α ρε Πάνο.. Κρίμα. Μπορείς να μάθεις και την άποψη όλων των άλλων κι μόνο σου. Διάβασε ίσως κάτι πιο ποιητικό εδώ http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=9872
Γιατί διαφέρει αυτή η δανειακή σύμβαση από το μνημόνιο? Γιατί τώρα δημοψήφισμα και όχι από την αρχή?
Περιμένω να δω (αν προλάβει να πάει σε δημοψήφισμα και δεν τον ρίξουν οι βουλευτές του) τι ακριβώς θα είναι το αντικείμενο του δημοψηφίσματος. Μέχρι στιγμής η γνώμη μου είναι ότι δεν είναι μια προσφυγή στο λαό για να αποφασίσει τι θέλει αλλά ένας εκβιασμός για να διατηρηθεί το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Και γιατί το Μνημόνιο και όχι την αναθεώρηση του Συντάγματος ή την Συνθήκη της Λισαβόνας ή την ένταξη στο Ευρώ; Μπορούμε να πάμε πολύ πίσω έτσι. Το θέμα είναι ότι αν είσαι υπερ των δημοψιφισμάτων είσαι υπερ και αυτού και κατακρίνεις που δεν έγιναν τα προηγούμενα.
Πραγματικά, ελάχιστα με νοιάζει αν από αυτή την διαδικασία θα μείνει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, θα διαλυθεί, θα κεδρίσει η Παπαρήγα ή ο Τσίπρας ή κάποιος άλλος.
Το δημοψήφισμα είναι ένας τρόπος έκφρασης της λαϊκής βούλησης (κάπως ισοπεδοτικός) αλλά όχι ο μόνος. Η επιλογή του τώρα με τέτοιο τρόπο είναι σαφώς εκβιαστική και πάει να νομιμοποιήσει την επιλογή του ΓΑΠ πριν δύο χρόνια, να κυρήξει τη χώρα σε έκτατη ανάγκη, να ακυρώσει πλήρως τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και να δηλώσει ότι όλοι οι Έλληνες θέλουν τις αλλαγές που προτείνει με τον τρόπο που τις προτείνει. Έρχεται λοιπόν τώρα και μας πετάει στα μούτρα τη δημοκρατία με ένα χυδαίο τρόπο και προτείνει τι? να επιλέξουμε κάτι το οποίο θα είναι ασαφές μέχρι την ημέρα του δημοψηφίσματος? ΠΑΣΟΚ και Ευρώπη ή όχι ΠΑΣΟΚ και έξοδος από την Ευρώπη? Δεν υπάρχει το ζήτημα της δανειακής σύμβασης αποκομένο από την υπόλοιπη πολιτική. Δεν είναι θέμα ποιος κυβερνάει είναι το πώς κυβερνάει και ο ΓΑΠ κυβερνάει με εκβιασμούς διαρκώς. Απλώς τώρα εκβιάζει ευθέως το λαό.
Εννοείς ότι τα δημοψηφίσματα γίνονται για θέματα όπως παγωτό βανίλια ή σοκολάτα; Για θέματα που κρίνουν το μέλλον, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γίνονται. Κακώς δεν έγιναν και άλλα πιο πριν. Καλώς που θα γίνει τώρα (λέμε τώρα, γιατί φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη αλεργία στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στο θέμα, όλα μπορούν να τα υπομείνουν, αλλά όχι και δημοψήφισμα).
Όχι Παναγιώτη δεν εννοώ ότι τα δημοψηφίσματα είναι για βλακείες. Αλλά δεν μπορώ να παραβλέπω τι γίνεται εδώ και δύο χρόνια και περιμένω να πάρεις θέση στο αν είχε ή δεν είχε τη νομιμοποίηση του να κάνει ότι έκανε ο ΓΑΠ από το 2009 και μετά (όπως επίσης θα ήθελα να πάρεις θέση στο αν ήξερε -όπως έιπε ο Προβόπουλος- ότι λεφτά δεν υπάρχουν παρά το τι έλεγε) γιατί αυτό κρίνεται αυτή τη στιγμή. Η χρήση των θεσμών δεν πρέπει να είναι παιχνιδάκι όπως βολεύει το κάθε κόμμα. Δεν είναι απλά ένα ερώτημα που αφορά το μέλλον μας ( με κάθε επιφύλαξη στο τι ακριβώς θα είναι το ερώτημα) αλλά μια προσπάθεια να κατευναστεί ο κόσμος που αισθάνεται πλέον την έλλειψη δημοκρατίας θεωρώντας ότι μπορεί να αποφασίζει για σοβαρά ζητήματα. Αν πιστεύεις ότι δεν έχει υπάρξει πρόβλημα σε μια δανειακή σύμβαση να μην περνάει ούτε μέσα από τη βουλή και η άλλη να πηγαίνει σε δημοψήφισμα τότε θα συμφωνήσω ότι διαφωνούμε σε πολύ θεμελιακά ζητήματα και δεν αξίζει να μαλώνουμε :).
Επίσης έχω μια απορία. Αν ο ΓΑΠ σκόπευε να κάνει δημοψήφισμα γιατί αποδέχτηκε τη συμφωνία και άρχισαν να πανηγυρίζουν όλοι και δεν είπε ότι δεν αποδέχεται μέχρι να αποφανθεί ο λαός?
Για όση αξία μπορεί να έχει η “θέση” μου στα ερωτήματα αυτά…
1. Είχε την μέγιστη δυνατή νομιμοποίηση, λαμβάνοντας υπόψη ότι κανείς δεν γνώριζε το σκηνικό που θα αντιμετώπιζε. Όχι δηλαδή σε προγραμματικό επίπεδο, αλλά ως κυβερνήτης υπέυθυνος να διαχειριστεί τα προγραμματισμένα και τα απρόβλεπτα.
2. βλ. και 1, όχι, δεν γνώριζε. (ούτε το μέγεθος του ελλείμματος, αλλά ούτε και τις συνθήκες στις οποίες θα προσπαθούσε να λύσει το πρόβλημα αυτό)
3. Θεωρώ ότι το 2010 δεν υπήρχε χρόνος να τεθεί το θέμα σε δημοψήφισμα. Ήμασταν εντελώς στον αέρα και συζητούσαμε αν μεθαύριο θα πρωχεύσουμε (αυτό το έζησα προσωπικά). Σήμερα, όπως φαίνεται από τις εξελίξεις ως τώρα, η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική και υπάρχει περιθώριο να γίνει δημοψήφισμα. Θα μπορούσε να έχει γίνει πριν 3 μήνες; Ίσως.
4. Αν υπάρχει το νομικό πρόβλημα που λές, ο μόνος τρόπος να λυθή πλέον είναι η τοποθέτηση του συνόλου του λαού μέσα από ένα δημοψήφισμα.
5. Δεν ξέρω για τον χειρισμό (αποδοχή συμφωνίας κ.λ.), αλλά δεν βλέπω το καλό ή το κακό. Οκ, θα μπορούσε να το έχει πει 2 βδομάδες πιο πριν. Ή ίσως δεν μπορούσε. Ή το διερευνούσαν νομικά. Ξέρω γω; Είναι σαν να σε ρωτάω γιατί δεν απάντησες από χθες το βράδυ στο σχόλιό μου, αλλά περίμενες τόσες ώρες για να το κάνεις και να βασίζω όλη μας την συζήτηση στο γιατί δεν απάντησες από χθες.
Βλέπω πάντως τις δημόσιες συζητήσεις για το Α ή Β κομματικό συμφέρον, πολιτική καριέρα κ.λ. Η δική μου γνώμη είναι ότι υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που δεν βλέπου τα πράγματα έτσι. Βολεύει αρκετούς βέβαια να κρίνονται και να ερμηνεύονται όλα μέσα από αυτό το πρίσμα και κυρίως όσους όντως το κάνουν. Ξέρεις και εσύ προσωπικά κάποιους πολιτικούς. Όλοι έτσι σκέφτονται; Εγώ έχω δει πολιτικούς από πολύ διαφορετικούς χώρους που αισθάνονται την ευθύνη που έχουν απέναντι στον κόσμο, που το πρώτο τους κριτήριο είναι να κάνουν το καλύτερο δυνατό. Γιατί να τα ερμηνεύεις όλα ως κομματικά παιχνίδια;
1) Ως προς το αν γνώριζε νομίζω ότι εύκολα παρακάμπτεις το ότι ο Προβόπουλος έχει πει ότι τον είχε ενημερώσει για το έλλειμα και την ανακοίνωση του IMF ότι η Ελλάδα πάει για χρεοκοπία αν δεν αλλάξει κάτι από τον Αύγουστο του 2008 αν δεν κάνω λάθος (το τελευταίο το παίρνω από ένα άρθρο του Μανδραβέλη για τον τύπο και το πώς κάλυπτε την κατρακύλα της χώρας).
2) Το θέμα της νομιμοποίησης είναι πάρα πολύ σημαντικό και το να λέμε ότι θα το λύσει ο λαός τώρα με ένα εντελώς τεχνικού ζητήματος δημοψήφισμα είναι παιχνίδι με τους θεσμούς. Αν πιστεύει ότι πρέπει ο λαός να τοποθετηθεί να κάνει εκλογές, να δεσμευτούν ΟΛΑ τα κόμματα προεκλογικά στο πώς θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση, τι είδους συνεργασίες προτίθενται να κάνουν στην περίπτωση μη αυτοδυναμίας και να υπάρξει μια υπεύθυνη και αναλυτική ώς προς τα προγράμματα προεκλογική περίοδος για μια φορά.
3) Όσον αφορά το 5ο σημείο σου, δεν είναι άνθρωπος, είναι θεσμός! Δεν μπορεί να συμπεριφέρεται αναξιόπιστα γιατί δεν είναι σίγουρος για κάτι και να πανηγυρίζει τη μια μέρα και να αλλάζει ρότα την άλλη και βουρ στο λαό. Κατά σύμπτωση διάβαζα πριν δώ την απάντησή σου αυτό http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=9896 του Βαρουφάκη που θέτει το ζήτημα της αναξιοπιστίας.
Συμφωνώ απόλυτα ως προς τον τρόπο που πρέπει να κρίνεται η εξουσία και θεωρώ καθήκον μου να είμαι ανοιχτόμυαλος απέναντι στον πολιτικό. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΓΑΠ πιστεύω πως δεν έχουν αξιοπιστία αυτή τη στιγμή όμως. Αν όντως έχει την αίσθηση της ευθύνης ας συγκρουστεί με το κόμμα και με τα συνδικάτα πραγματικά και ας λύσει το πρόβλημα της χώρας. Τα περι δημοψηφίσματος δε μπορούν να με πείσουν πως είναι ξαφνικά δημοκρατικές ευθιξίες.
1. Με ρώτησες την γνώμη μου. Δεν έχω κάποιο λόγω να θέλω να παρακάμψω κάτι, αυτή είναι η εκτίμησή μου.
2. Εγώ προτιμώ το δημοψήφισμα, θα είναι πολύ πιο ξεκάθαρη η απάντηση, όποια και αν είναι.
3. Αδυνατώ να δώ έστω και ένα λεπτό ή να διαβάσω έστω και μία γραμμή Βαρουφάκη. Έχω πάθει overdose ξερολίασης. Αλλά όπως έχεις καταλάβει, είναι πολύ διαφορετική η δική μου ανάγνωση των πράξεων και των προθέσεων του ΓΑΠ από αυτή που παρουσιάζεις -αλλά ΟΚ, δεν υπάρχει και λόγος να προσπαθούμε με το ζόρι να συμφωνήσουμε.
Με δεδομένες τις αντιδράσεις και τη διαφενόμενη (κατά τη γνώμη μου) προσπάθεια να αποφευχθούν εκλογές ή όποια άλλη έκφραση λαϊκής βούλησης θα δώσω τουλάχιστον το δικαίωμα της αμφιβολίας στο ναι που λέει το άρθρο σου. Με συγκλονίζει η χαρακτηριστική άνεση της αποστασίας ώς μέτρο διαφωνίας με έναν πρωθυπουργό που έχει ζητήσει ψήφο εμπιστσύνης!! Τα σχόλια σου στο twitter 100% spot on!
Σήμερα, το πρόβλημα είναι συγκεκριμένο. Θέλουμε να προχωρήσουμε με την συγκεκριμένη Δανειακή Σύμβαση και ότι συνεπάγεται ή όχι;
Και ποιος ξέρει τι συνεπάγεται? Η Μαριγούλα απο το χωριό ? Είναι ο ευκολότερος τρόπος να πάρεις την απάντηση που θες, ανάλογα πως θα διατυπώσεις την ερώτηση.
Οι μάζες πάντα θα χειραγωγούνται. Άλλο οχλοκρατία και άλλο δημοκρατία.
Δεν θεωρώ ότι ξέρω καλύτερα από την ίδια την Μαριγούλα από το χωριό τί είναι το καλό της. Και ακόμη και αν το ξέρω, δικαίωμά της είναι να ψηφίσει και να αποφασίσει -ακόμη και να με πάρει στον λαιμό της. Γιατί, στο κάτω κάτω, με την λογική σου μπορώ να ισχυριστώ ότι εγώ ξέρω καλύτερα από εσένα (δεν θα σου άρεσε) ή ακόμη και ότι εσύ ξέρεις καλύτερα από εμένα (δεν θα μου άρεσε καθόλου).
Ούτε εγώ, ούτε έσυ ξέρουμε καλύτερα, εκτός αν είσαι ειδικός στο θέμα. Δε μπορείς να βάζεις τον απλό κόσμο να απαντά σε τεχνικά ερωτήματα. Υποτίθεται για αυτό εκλέγεις καταρτισμένους ανθρώπους να σε εκπροσωπούν για να αποφασίζουν για σένα. Φαντάσου να τους βάζαμε να απαντάνε πχ αν συμφωνούνε να χτιστεί το τάδε εργοστάσιο στη γειτονιά τους ή πχ θες να είναι ο κατώτατος μισθός 5000 ευρώ ή όχι ? Δε μπορείς να βάζεις στον λαό τέτοια διλλήματα που απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις (prisoners dillima, Nash Equilibrium κλπ)
Στο δημοψήφισμα ο κόσμος απαντά σε ένα κατευθυνόμενο ερώτημα, στις εκλογές απαντα σε 100.
Επίσης ο κόσμός ποτέ δεν απαντάει στο ερώτημα με τεχνικές γνώσεις αλλά απαντά με βάση το πως νιώθει.
Δημοψήφισμα φυσικά δε θα γίνει, και ο ΓΑΠ ήξερε την στάθεια που θα προκαλέσει αυτή η ανακοίνωση. Η Ευρώπη δεν αντέχει ούτε μια μέρα αβεβαιόττητας, πόσο μάλλον 3 μήνες. Παρόλαυτα διατηρώ μια επιφύλαξη για το αν ήταν σωστή κίνηση. Υπάρχουν απόψεις ότι ο ΓΑΠ έπαιξε σκληρό πόκερ πχ. http://www.zerohedge.com/news/well-played-mr-papandreou
Η ιστορία θα δείξει.
Εαν ειχαμε αυτα τα καταρτισμενα ατομα που λαμβανουν αυτες τις αποφασεις θα συμφωνουσα μαζι σου. Δεν υπαρχουν ομως.
Και δεν φταινε οσοι ψηφιζουν, οι επιλογες τους στην καλπη ειναι αποκλειστικα απο μη καταρτισμενα ατομα, με μοναδικη δεξιοτεχνια να λενε ψεματα οτι ξερουν την δουλεια, που συχνα δεν εχουν δουλεψει ποτε, που εχουν σπουδασει λογω του ονοματος και τον χρηματων του μπαμπα κλπ
Δεν έχει σημασία εαν τα έχουμε ή όχι. Αν δε τα έχουμε να τα βρούμε και να τα ψηφίσουμε.
Όπως διάβασα και κάπου αλλού :
Το μέλλον μας εξαρτάται από μπαρμπάδες κ γιαγιάδες που δεν έχουν ιδέα από οικονομικά κ θα νοσταλγήσουν παλαιότερες εποχές “Με τη δραχμή ήμασταν πιο άνετα, να βγούμε”.
Πως είσαι τόσο σίγουρος ότι ο κόσμος θα απαντήσει στο ερώτημα του δημοψηφίσματος κι όχι προσωπικά σε αυτόν που το ρωτάει;
Δε νομίζω πως ξέρουμε, τώρα που πολύς κόσμος έχει έρθει στα όριά του, πόσοι θα δουν το δημοψήφισμα ως δημοψήφισμα ή ως ψήφο εμπιστοσύνης, ανεξάρτητα από το πως θα μεταγλωττιστεί το αποτέλεσμα του στο τέλος.
Επίσης:
Γιατί τώρα κι όχι τον προηγούμενο μήνα;
Τι ακριβώς ξεχείλισε το ποτήρι για να χρειαστεί δημοψήφισμα τώρα;
Ακόμη και αυτό, δικαίωμά μας είναι (δεν καταλαβαίνω γιατί “εμείς” σκεφτόμαστε κάπως, ενώ “ο κόσμος” σκέφτεται αλλιώς, ούτε μπορώ να προσδιορίσω το “εμείς”).
Επίσης:
Δεν ξέρω. Μπορεί να υπάρχει κάποιο χρονικά παράθυρο στην διεθνή συγκυρία ή κάτι άλλο. Νομίζω ότι είναι πολύ “φτωχό” να θεωρούμε ότι όλα γίνονται με βάση το τί συμβαίνει στην Ελλάδα, όταν η χώρα μας είναι το κέντρο πολλών διαφορετικών διεθνών εξελίξεων… Αλλά σίγουρα, αν η εξέλιξη γινόταν σε 3 μήνες, κάποιος θα έλεγε, “γιατί τώρα, γιατί όχι τον Νοέμβριο”;
IMHO: Απεριγραπτο μπλεξιμο η ιδεα/χρονισμος/θεματολογια του δημοψηφισματος οπως ετεθει. Και ειναι και η διασταση της αφερεγγυοτητας (ειμασταν που ειμασταν δλδ…)
Θεωρώ ότι τα προβλήματα δεν προέκυψαν από την πρόταση του δημοψηφίσματος, αλλά από τα παιχνιδάκια της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Τα προβλήματα άρχισαν όταν ξαφνικά φάνηκε ότι η κυβερνητική πλειοψηφία δεν είναι δεδομένη, ότι η πρόταση δημιουργούσε αβεβαιότητα στο εσωτερικό. Αλλά αυτό ήταν στο χέρι των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να το διασφαλίσουν. Προτίμησαν να παίξουν τα παιχνίδια τους (δικά τους ή τρίτων).
Περίμενε να ξανασυζητήσουμε το θέμα σε 4 μήνες και να δούμε αν θα ήμασταν καλύτερα και αν υπήρχε χρόνος να γίνει το δημοψήφισμα τον Δεκέμβρη. Φοβάμαι ότι η κατάσταση τους επόμενους μήνες θα είναι πολύ άσχημη (άγρια θα έλεγα). Και μετά θα αναρωτιόμαστε γιατί η ύφεση βαθαίνει -αλλά θα έχουμε περάσει μήνες με τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα μαγαζιά κλειστά, τα υποτργεία υπό κατάλληψη, τους δρόμους πεδίο συγκρούσεων.
μάλλον οι εξελίξεις σε προλάβανε. το ερώτημα ειναι αμα θέλουμε ευρώ ή όχι. αυτό το ερώτημα δεν είναι δημοκρατική κατάκτηση αλλά αμφισβήτηση των κεκτημένων του λαού. γιατί να μην ρωτήσουμε και άμα θέλουμε δουλεία ή όχι?
Χρειάστηκε η πρόταση δημοψηφίσματος για να το καταλάβεις. Πάντα αυτό ήταν το πραγματικό ερώτημα: αυτοί είναι οι όροι για να μείνετε στο Ευρώ, τους θέλετε;
Ως λαός όμως, μας αρέσει να εθελοτυφλούμε, να αφήνουμε τα δύσκολα στους πολιτικούς που βρίζουμε και εμείς απλά να απαιτούμε και να διαμαρτυρόμαστε.
πάλι οι εξελίξεις μας προλάβανε αφού δεν τίθεται θέμα δημοψηφίσματος (που εκ του αποτελέσματος δεν ήταν στην πρόθεση κανενός). απλά προσπαθώ να δω τι το καλό έκανε τελικά η όλη ιστορία.
συμφωνώ απόλυτα με τα περι εθελοτυφλίας απλα προσπαθώ να καταλάβω γιατι θα πρεπει τέτοιο ζητημα να τεθεί μέσω δημοψηφίσματος και οχι μεσω εκλογών.
Αν και πλέον λιγότερο από μια βδομαδα μετά την ανακοίνωση έχουν συμβεί τόσα πολλά που το δημοψήφισμα κοντεύει να ξεχαστεί, συμφωνώ απόλυτα με όσα λες και οτι δεν πρέπει να φοβόμαστε να παρουμε την ευθύνη. Όταν το άκουσα δεν ήμουν σίγουρος αν θα ψήφιζα ναι ή όχι αλλά σίγουρα θαύμασα από τις λίγες φορές τον πρωθυπουργό και τη γενναία αυτή απόφαση.
Τα media και οι ηγέτες στο εξωτερικό πραγματικά δεν ήξεραν τι να πούν την πρώτη μέρα. Από τη δεύτερη μέρα ήδη διάβασα άρθρα στην Ολλανδία όπου μένω που λέγαν “Μήπως τελικά δεν είναι και τοσο κακή ιδέα και θα πρέπει να το κάνουμε και εδω;”. Δυστυχώς οι κατακλυσμοί από αρνητικές αντιδράσεις στο εσωτερικό και παγκοσμίως ιδιαίτερα στον Παπαντρέου προσωπικά ανάγκασαν να γίνει απόσυρση του πλάνου αλλά πάντα θα αναρρωτιώμαστε “Τι θα γινόταν εάν…”