Θα σας τα κόψουμε τα διαβολικά ιντερνέτια! Αμ πως;

Ο jim_hellas γράφει για τις προθέσεις τη κυβέρνησης να περιορίσει το κακό internet: Θα σας τα κόψουμε τα διαβολικά ιντερνέτια! Αμ πως;

Στην Ελλάδα δεν επιτρέπεται να γνωρίζουμε τους νόμους (;)

Το προηγούμενό μου άρθρο, προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις, σχετικά με το αν θα έπρεπε να έχουμε δημόσια πρόσβαση σε κάποια στοιχεία ή όχι -αντιδράσεις που έχουν κάποια λογική και με τις οποίες σε ένα βαθμό συμφωνώ.

Υπάρχει όμως μία κατηγορία πληροφοριών που είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να μην είναι διαθέσιμες στον πολίτη. Μιλάω για… τους νόμους του κράτους! Τους νόμους που είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε.

Όλα τα Φ.Ε.Κ. υπάρχουν στο site του Εθνικού Τυπογραφείου, www.et.gr. Όμως… απαγορεύεται η πρόσβαση! Στα περισσότερα ΦΕΚ, για να δεις τον νόμο σε μορφή κειμένου ή pdf χρειάζεται να έχεις πληρώσει συνδρομή!

(πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

Ποιόν πολίτη δεν προσβάλει αυτό; Καταλαβαίνω από τεχνική άποψη τί εννοεί η σελίδα ότι “δεν έχω τα κατάλληλα δικαιώματα”, αλλά… πώς είναι δυνατόν να μην έχω το δικαίωμα να δω τον νόμο;;;

Αν δεν έχω πληρώσει, πρέπει να αρκεστώ σε μία κακής ποιότητας εικόνα της σελίδας του αντίστοιχου ΦΕΚ που δεν μου επιτρέπει ούτε να κάνω copy-paste κείμενο, ούτε να το τυπώσω σε καλή ποιότητα.

Επίσης, απαγορεύεται να αναπαράγω τα Φύλλα της Εφημερίδας της Κυβέρνησης με σκοπό το κέρδος. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί; Γιατί απαγορεύεται να φτιάξω π.χ. ένα site που έχει εμπορικό χαρακτήρα και σε αυτό να βάζω κάποια ΦΕΚ; Π.χ. ένα site για οικοδομές ή για εκπαιδευτικούς ή για εισαγωγείς τροφίμων; Η ακόμη και να εκδόσω ένα βιβλίο που να περιέχει όλα τα ΦΕΚ που αναφέρονται σε ένα συγκεκριμένο θέμα, π.χ. ενέργεια.

Όλα αυτά, έχουν και το αποτέλεσμα οι νόμοι να μην γίνονται index από διάφορες μηχανές αναζήτησης και να μην μπορεί κάποιος να ψάξει και να βρει τους νόμους που τον ενδιαφέρουν. Εγώ έψαχνα να βρω τον νόμο για την χρηματοδότηση των κομμάτων, για να δω τί ακριβώς λέει. Δεν έχω όμως “τα κατάλληλα δικαιώματα” να τον πάρω σε PDF και να τον βάλω εδώ, ούτε να τον δω σε text και να παραθέσω εδώ τα σημεία που θεωρώ ενδιαφέροντα. Προσπαθήστε να βρείτε αυτή την πληροφορία στο internet, και αφού αισθανθείτε όπως αισθάνθηκα εγώ (θυμό, απόγνωση), θα βάλω σε 1-2 μέρες το σχετικό link για να βγάλετε τα μάτια σας διαβάζοντάς τον σε μορφή εικόνας κακής ανάλυσης.

Νομίζω ότι αυτό είναι ένα θέμα πολύ μεγάλης σημασίας που θα ήταν εύκολο να λυθεί με την σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων. Εγώ θα το προωθήσω ως θέμα σε όποιον μπορώ και προτρέπω και όλους εσάς να το προωθήσετε ως ιδέα σε όποιον βουλευτή ή πολιτικό έχετε κάποια πρόσβαση.

δεν μου αρέσει το disqus

Ένας ακόμη λόγος που δεν μου αρέσει η χρήση του disqus για comments σε blogs: δεν υπάρχουν trackbacks που είναι για εμένα από τις σημαντικότερες παραμέτρους του blogging. Θα μου πεις ούτε το blogger.com έχει -ΟΚ, αλλά συνεχίζω να μην συμπαθώ το disqus.

O Παναγιώτης Κετίκης (ή αλλιώς το prasinostaraki) στο neolaia.gr | neolaia.gr

O Παναγιώτης Κετίκης (ή αλλιώς το prasinostaraki) στο neolaia.gr

προτάσεις για τις πυρκαγιές

Νομίζω ότι δεν υπάρχει blogger που να μην έχει αναφερθεί έστω και μία φορά στις φωτιές. Και λογικό, όταν βλέπεις να καίγεται το σπίτι σου ή το σπίτι του διπλανού (έστω και μεταφορικά), για τί θα γράψεις; Πολλές φορές, μέσα στην φόρτιση, καταφεύγουμε σε υπερβολές, σχετικά με το ποιος φταίει.

Νομίζω ότι αν δούμε λίγο ψύχραιμα το θέμα θα καταλήξουμε ότι οι φωτιές στα δάση είναι κάτι αναπόφευκτο. Ναι, μπορεί η αστυνομία να γίνει ίσως πιο αποτελεσματική και αυτό να δρα αποτρεπτικά. Αλλά είδαμε και πέρυσι ότι μερικές από τις μεγαλύτερες φωτιές ξέσπασαν από αμέλεια.

Αν οι φωτιές είναι αναπόφευκτες, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα; Νομίζω ότι μπορούμε.

Η μία κατεύθυνση είναι η πρόληψη. Παίρνουμε όλα τα μέτρα που μπορούμε; Υπάρχουν οι αντιπυρικές ζώνες που πρέπει; Υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί; Έχουν καθαριστεί τα επικίνδυνα σημεία; Υπάρχουν ομάδες περιφρούρησης; Παρατηρητήρια; Με αυτή την λογική πρότεινα να φέρουμε μπροστά στις ευθύνες τους όσους έχουν την ευθύνη για αυτά.

Μία άλλη κατεύθυνση είναι να κάνουμε ασύμφορη και δύσκολη την αξιοποίηση των καμμένων. Σε μία ιδανική κοινωνία αυτός θα ήταν ο ρόλος υπηρεσιών όπως η πολεοδομία. Επειδή όμως ξέρουμε ότι τελικά αυτό δεν αποδίδει, ο Νίκος προτείνει κάτι άλλο, διαφάνεια και πρόσβαση στην πληροφορία:

Να απαιτήσουμε μια ρύθμιση που θα κάνει τη δημοσίευση των οικοδομικών αδειών, και των αγοραπωλησιών γης, δημόσια κι υποχρεωτικά αναρτήσιμη στο ίντερνετ, με στοιχεία κάθε φορά για το οικοδομήσιμο οικόπεδο, και τους ιδιοκτήτες, χωρίς όμως οικονομικές αξίες.

Η πρόταση του Νίκου, έρχεται ως φυσικό συμπλήρωμα του αιτήματος που έχει διατυπώσει ο Τήλαφος, το να υπάρχουν οι γεωγραφικές συντεταγμένες των αναδασωτέων εκτάσεων εύκολα διαθέσιμες στο κοινό.

Νομίζω ότι όλα αυτά μαζί θα μπορούσαν να αποτελέσουν υλικό για μέτρα που θα αποδώσουν ουσιαστικά αποτελέσματα.

τώρα που ξεκινάνε οι φωτιές…

Δυστυχώς ξεκινάνε πάλι οι φωτιές. Ελπίζουμε να μην δούμε και φέτος την καταστροφή που έγινε πέρυσι, αλλά προφανώς οι ευχές δεν βοηθάνε. Είδα πάλι να κυκλοφορούν προτάσεις για σιωπηλές διαμαρτυρίες κ.λ. Πριν από ένα χρόνο πήγα. Και ήταν μία συγκλονιστική εμπειρία γιατί για πρώτη φορά αισθανθήκαμε όσοι βρεθήκαμε μπροστά στην Βουλή ότι “δεν είμαστε μόνοι μας”. Αλλά θεωρώ ότι τα αποτελέσματα θα είναι (όπως και πέρυσι) ανύπαρκτα. Δεν αρκεί να περιοριζόμαστε σε “σιωπηλές διαμαρτυρίες”.

Θα ήθελα λοιπόν να προτείνω μία εναλλακτική ιδέα, που χρειάζεται περισσότερη δουλειά, αλλά θα μπορούσε δυνητικά να έχει ουσιαστικότερα αποτελέσματα.

Η ιδέα είναι να διευκολύνουμε όσους πολίτες υποστούν ζημιές να κινούνται νομικά εναντίον όσων δεν έλαβαν τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα, για εγκληματική αμέλεια. Για παράδειγμα, αν καεί μία περιοχή που δεν έχει αντιπυρικές ζώνες ή αυτές δεν έχουν καθαριστεί. Ή αν δεν υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί σε λειτουργία. Ή αν λειτουργεί κάποια παράνομη χωματερή που προκάλεσε την πυρκαγιά ή την διευκόλυνε να επεκταθεί.

Πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο; Υπάρχουν δικηγόροι που θα ήταν διατεθειμένοι να βοηθήσουν χωρίς αμοιβή; Υπάρχει κάποιο προηγούμενο από το οποίο θα μπορούσαμε να αντλήσουμε εμπειρία;