Είδαμε λοιπόν και το ντοκιμαντέρ για τα blogs στην ΕΤ1. Γενικά μου άρεσε, αν και αισθάνθηκα ότι υπήρχε υπερβολική δόση από δημοσιογράφους-bloggers. Στο μέρος που με αφορά, μου άρεσαν τα πλάνα με τις φωτογραφίες μου από το flickr που μας έδειχναν να κάνουμε την συνέντευξη -ποιός είναι ο πομπός και ποιος ο δέκτης; :-)
Για όποιον θέλει να ακούσει όλα όσα είπαμε, είχα ηχογραφίσει την συνάντησή μας.
Overall, θετική εντύπωση και νομίζω ότι έβγαλε και μία καλή εικόνα για τα blogs.
Η συζήτηση που είχε ανοίξει πριν από λίγο καιρό φαίνεται να έχει αποτέλεσμα: Η OgilvyOne αλλάζει τον τρόπο πληρωμής των blogs.
Στο email που έστειλα στον ΟΠΙ ζητώντας πληροφορίες για την Διάσκεψη ISPs – ΟΠΙ στο ΥΠΠΟ για Μαύρες Λίστες και Πειρατεία, έλαβα την Παρασκευή που μας πέρασε την παρακάτω απάντηση:
Αξιότιμε κύριε Βρυώνη,
Η συνάντηση στην οποία αναφέρεσθε ήταν μια πρώτη απόπειρα διερεύνησης πιθανών λύσεων και ανταλλαγής απόψεων στο ζήτημα της εκτεταμένης διαδικτυακής πειρατείας προκειμένου τα ζητήματα κλοπής της πνευματικής ιδιοκτησίας να λυθούν με βάση αμοιβαία αποδεκτές λύσεις και λιγότερο κόστος για όλους. Η ουσιαστική ωστόσο συζήτηση θα αρχίσει με δημόσια διαβούλευση στην οποία ο Οργανισμός προτίθεται πολύ σύντομα να θέσει το ζήτημα ώστε όλοι οι ενδιαφερόμενοι να μπορούν να υποβάλλουν τις απόψεις τους.
Σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας,
….
Εκτιμώ το ότι μου απάντησαν. Όσοι ενδιαφερόμαστε για αυτά τα θέματα, καλό θα ήταν να έχουμε το νού μας ώστε να συμμετέχουμε στην δημόσια διαβούλευση. Θα πρότεινα και στους ISPs να φροντίσουν να κάνουν μία ανοικτή πρόσκληση σε όσους ενδιαφέρονται να συμμετέχουν -σίγουρα θα ήταν θετικό και για την εικόνα τους, ας το δουν τουλάχιστον έτσι.
Προχθές, στην συνάντηση που οργάνωσα μεταξύ των bloggers από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ ήρθε και μία κοπέλα που ενδιαφέρεται να κάνει μία εύρευνα για τα blogs. Συμπαθητική κοπέλα, συμμετείχε στην συζήτηση, αλλά είχα συχνά την εντύπωση ότι μας παρατηρούσε. Μπήκα στον πειρασμό να της μιλήσω για το πώς ένα blog αλλάζει καθώς αυξάνονται οι αναγνώστες του.
Της είπα ότι για παράδειγμα, από κάποια στιγμή και μετά κάποιοι περιμένουν να γράψεις, να απαντήσεις, να σχολιάσεις. Αισθάνεσαι ότι το τί γράφεις αλλά ακόμη και το τί δεν γράφεις ερμηνεύεται με διάφορους τρόπους.
Μου ξαναθύμισε το θέμα η αγαπητή coolplatanos με ένα σχόλιό της σε προηγούμενο post (“μιλάτε πολύ τεχνικά”, μου γράφει) που μου θύμισε ότι το ίδιο σχόλιο μου έχουν κάνει πολλοί άλλοι. Υπάρχουν και άλλοι που μου λένε “γιατί δεν μου απαντάς στο σχόλιο που σου άφησα” (υπονοώντας ότι έχω κάποια υποχρέωση).
Υπάρχουν διάφορες λειτουργίες που μπορεί να καλύψει ένα blog. Το συγκεκριμένο είναι ο δικός μου προσωπικός χώρος. Είναι το στέκι για τους φίλους μου (ακόμη και αυτούς που δεν ξέρω). Μιλάω για τα πράγματα που με ενδιαφέρουν, με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνομαι. Το ότι οι συζητήσεις γίνονται δημόσια, δεν σημαίνει ότι δεν είναι και προσωπικές.
Έχουμε συνηθίσει ο δημόσιος λόγος να απευθύνεται σε όλους. Όταν γράφεις σε μία εφημερίδα δεν μπορείς να έχεις στο κείμενο και μία πρόταση που να λέει “vri-pi-da θα σου εξηγήσω μεθαύριο που θα τα πούμε από κοντά”. Σε μία συνέντευξη τύπου ενός πολιτικού, δεν μπορεί αυτός να πει σε ένα δημοσιογράφο “βαριέμαι να σου απαντήσω, αλλά μου θύμισες μία ιστορία, κάτσε να σου την πω” (αν και θα ήθελα να το δώ αυτό :-), ούτε να πει “σήμερα είμαι πολύ κουρασμένος, θα απαντήσω μόνο στην ερώτηση του Νίκου που είναι φίλος” ή “αυτά βαριέμαι να τα εξηγήσω, ρωτήστε κάποιον άλλο που τα εξηγεί καλύτερα”.
Εδώ μπορώ. Όπως μπορώ και να αφήσω μία συζήτηση αν θεωρώ ότι κατέληξε κουραστική. Δεν έχω κάποια υποχρέωση να συνεχίζω να προσπαθώ να πείσω κάποιον που προφανώς είναι σε άλλο μήκος κύματος. Ούτε έχω υποχρέωση να συμπεριφέρομαι σε όλους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν φίλοι παλιοί, φίλοι πιο πρόσφατοι, αγαπημένα πρόσωπα, ενδιαφέροντες άγνωστοι και ακάλεστοι. Προφανώς με τον καθένα μιλάω διαφορετικά, έχω διαφορετικά όρια, διαφορετικούς κώδικες -και εσείς μιλάτε μεταξύ σας, ο καθένας διαφορετικά.
Αν και αρκετές φορές το “τί ζητάνε οι αναγνώστες” με επηρρεάζει (στην επιλογή του θέματος, στον τρόπο που το καλύπτω κ.λ.), γενικά προσπαθώ να γράφω έχοντας στο μυαλό μου ότι με διαβάζω εγώ και οι φίλοι μου και όχι ότι αυτό που γράφω είναι πρωτοσέλιδο κρεμασμένο στα περίπτερα όλης της Ελλάδας.
Αν πρέπει να παρομοιάσετε τους κώδικες επικοινωνίας και τους κανόνες συμπεριφοράς που ισχύουν στο vrypan|net|weblog με κάτι, θεωρείστε το ένα ανοικτό πάρτι στο σπίτι μου [*], όχι συνέντευξη τύπου ή άρθρο σε αφημερίδα.
Θα προσπαθώ να το κρατήσω έτσι.
–
[*] αξίζει να διαβάσετε το Revised Comment Policy του Shel Israel που εκφράζει παρόμοιες ιδέες.
Μόλις γύρισα από την συνάντηση των blogger ΠΑΣΟΚ (περισσότερα εδώ). Νομίζω ότι πήγε καλά. Εϊμαι κουρασμένος, θα κάτσω λίγο να δώ την Ελίνα που δεν την είδα όλη την μέρα και ύπνο. Αύριο πρέπει να είμαι στι 9:30 στο ΣΕΦ…
Πολλές φορές, η υποστήριξη των ανοικτών προτύπων μοιάζει σε πολλούς ως ένα αδιάφορο θέμα που απασχολεί μόνο κάποιους geeks.
Πώς αισθάνεται όμως ένας έλληνας πολίτης όταν προσπαθήσει να παρακολουθήσει τις συνεδριάσεις της Βουλής on-line, αλλά για δικούς του λόγους ΔΕΝ χρησιμοποιεί windows; (Ας πούμε γιατί ως designer προτιμάει το Mac ή ως developer το Linux ή έστω γιατί είναι ένας μαθητής στο κοντινό μέλλον που έχει το δικό του OLPC).
ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ.
Αποκλεισμένος γιατί για να ασκήσει το δικαίωμά του στην ενημέρωση για τις συζητήσεις στην Βουλή, για να ασκήσει το δικαίωμά του να ελέγχει τους αντιπροσώπους του, υπάρχει ένα απίθανο προαπαιτούμενο: να εγκαταστήσει το λογισμικό μίας συγκεκριμένης εταιρείας!!! [*]
Αντιγράφω από το site της Βουλής:
Προϋποθέσεις συστήματος για την παρακολούθηση του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής των Ελλήνων από το διαδίκτυο:
Για να δείτε το πρόγραμμα του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής των Ελλήνων μέσω του δικτυακού κόμβου της Βουλής πρέπει να διαθέτετε εγκατεστημένο τον Microsoft Windows Media Player
–
[*] όταν τό ίδιο πράγμα μπορεί να γίνει ανοικτά πρότυπα όπως το mpeg4 ή έστω με “defacto standards” όπως το flash.