screencast, os x

Δημιουργώντας ένα απλό screencast στο OS X (Snow Leopard, έχει σημασία), ανακάλυψα τα εξής χρήσιμα:
1. το quicktime έχει πλέον επιλογή “File -> New Screen Recording” (που κάνει αυτό που λέει, δημιουργεί ένα video από το τί γίνεται στην οθόνη σας)
2. στο iMovie είναι πολύ εύκολο να κάνεις crop το μέρος του video που θες, πατώντας το

Μετά τη γκρίνια: Άνθρωποι και κινήσεις που κάνουν τη διαφορά

Μετά τη γκρίνια: Άνθρωποι και κινήσεις που κάνουν τη διαφορά.

Steve Jobs, Blue Boxes, Apple.

Steve Jobs: “αν δεν φτιάχναμε blue boxes, δεν θα υπήρχε η Apple”. (video)

SparkleShare 0.2 Beta 1

Καλό το dropbox, το χρησιμοποιώ συνέχεια, έχω αγοράσει και acccount κ.λ.

Αλλά το SparkleShare έχει τους σωστούς στόχους: open source, ο καθένας θα μπορεί να κάνει host το δικό του server βασισμένο στο git και θα συγχρονίζει εξίσου όμορφα με το dropbox… (και επιτέλους, θα μπορώ να έχω syncing στο PowerPC gentoo, που το dropbox δεν έχει, γιατί ο client είναι “κλειστός” και δεν υπάρχουν binaries για αυτή την πλατφόρμα)

Η πρώτη beta version είναι διαθέσιμη για Linux. Αν το project αυτό αποκτήσει την απαραίτητη ορμή, νομίζω ότι θα φέρει πολλές ανατροπές στον τρόπο που μοιραζόμαστε αρχεία, που σκεφτόμαστε για το hosting κ.λ.

ποια είναι η δική σας εμπειρία από τα ΜΜΕ;

Διαμαρτύρονται η Ελίνα[*] και η Βάλια από το ftiaxto.gr γιατί αισθάνονται ότι τις εκμεταλλεύτηκε μία εκπομπή: “Ενώ είχαμε κάνει σαφές στη δημοσιογραφική ομάδα το γεγονός οτι θα θέλαμε να αναφερθεί αυτή τη φορά το Ftiaxto.gr ως προσωπική μας προσπάθεια και φυσικά ως πηγή πληροφορίας για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για το χειροποίητο, δεν μπήκε ούτε το url μας όσο εμφανιστήκαμε, και όταν μιλήσαμε γι’ αυτό προσπεράστηκε σαν να μην έχει καμμία σημασία.”

Ε, δεν είναι και η πρώτη φορά… Νομίζω ότι οποιοσδήποτε έχει δώσει χρόνο σε ΜΜΕ, έχει πολλές φορές ανακαλύψει ότι αποτέλεσε απλά έναν “πόρο” που το μέσο χρησιμοποίησε κατά βούληση, για τους δικούς του σκοπούς. Μπορεί να έχεις αφιερώσει μερικές ώρες μιλώντας σε έναν δημοσιογράφο, για να δεις να “παίζουν” μερικά δευτερόλεπτα (και πιθανότατα τα αδιάφορα ή τα λάθος δευτερόλεπτα, που βγάζουν διαφορετικό νόημα από αυτό που θα ήθελες). Ή να έχεις δώσει συνέντευξη σε έντυπο, για να δεις ένα τίτλο άσχετο, που απλά βόλευε το έντυπο. Η μικρή μου, προσωπική εμπειρία ως τώρα στο θέμα, είναι ότι λίγοι δημοσιογράφοι[**], και ακόμη πιο λίγοι αρχισυντάκτες, παραγωγοί κ.λ., ενδιαφέρονται για το “αντικείμενο” του ρεπορτάζ και τον χρόνο που τους έχει αφιερώσει.

Αντίθετα, η εμπειρία μου από διαδικτυακές προσπάθειες είναι τελείως διαφορετική. Όποτε μου ζήτησαν να σχολιάσω κάτι ή να απαντήσω σε ερωτήσεις, πάντα μπήκαν όπως τα έδωσα, πάντα υπήρχε link προς το site μου, πάντα ο αρθρογράφος σεβάστηκε το ότι του έδωσα χρόνο.

Μπορεί απλά εγώ να έπεσα στις λάθος περιπτώσεις. Αν είχατε παρόμοια εμπειρία, ποια ήταν;

–
[*]disclosure: η Ελίνα από το ftiaxto.gr είναι η γυναίκα μου.
[**] πρέπει να αναφέρω εδώ ως (θετικό) αντιπαράδειγμα τον Μανώλη Ανδριωτάκη. Update: και τον Γιάννη Ανδριτσόπουλο -τα καλά να τα λέμε.

DRM και χρόνος ζωής των έργων

Ενδιαφέρον άρθρο του Νίκου για τα ebooks. Και συμφωνώ με τις ανησυχίες που εκφράζει για το DRM. Εγώ έχω να προσθέσω και κάτι ακόμη: όποιος δημιουργός έχει την φιλοδοξία το έργο του να υπάρχει μετά από 30, 40, 50 χρόνια, έχει μόνο μία λύση και αυτή είναι να επιτρέπει την ελεύθερη αντιγραφή του. Μην γελιέστε, σε 50 χρόνια, το “κλειδωμένο” μουσικό κομμάτι θα είναι τόσο άχρηστο όσο και η δισκέτα 5” 1/4 στην οποία έχετε κρατήσει μία εργασία από τα φοιτητικά σας χρόνια. Και ακόμη χειρότερα.

Αν λοιπόν είσαι φιλόδοξος ή ματαιόδοξος δημιουργός και πιστεύεις ότι το έργο σου πρέπει να ζήσει στους αιώνες, το μόνο που μπορείς να κάνεις για να ελπίζεις, είναι να το ανεβάσεις στο internet, να επιτρέπεις να κυκλοφορεί σε torrents και p2p και να ελπίζεις ότι θα υπάρχουν αρκετοί που ενδιαφέρονται για αυτό ώστε να το αντιγράψουν στον υπολογιστή τους και να το μετατρέπουν στο κάθε νέο format όταν το προηγούμενο σταματάει να χρησιμοποιείται: ίσως κάπου να υπάρχει ένα ή περισσότερα αντίγραφά του σε 50 ή 100 χρόνια.