Κυριακή απόγευμα, είχε αρχίσει να βραδιάζει, βγήκαμε με την Ελίνα για μία βόλτα με τα πόδια. Περνώντας από το Άλσος της Κηφισιάς, συναντήσαμε μία ευχάριστη έκπληξη: μία φιλαρμονική ορχήστρα έπαιζε μουσική στο κέντρο του πάρκου. Γύρω γύρω κόσμος, αρκετοί στις καρέκλες που είχαν τοποθετηθεί για αυτό τον σκοπό, άλλοι τόσοι όρθιοι ή στα παγκάκια -ηλικιωμένοι, νέοι, έφηβοι, παιδάκια.
Καθίσαμε και εμείς.
Από ότι κατάλαβα, ήταν κάποιο φεστιβάλ φιλαρμονικών. Την ώρα που περάσαμε εμείς έπαιζε η ορχήστρα του Πειραιά, μετά ακούσαμε αυτή του Χαλανδρίου και τελευταία ήταν η “οικοδέσποινα”, της Κηφισιάς, είχαν προηγηθεί άλλες.
Ελπίζω πραγματικά να γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις συνέχεια, σε πολλά μέρη της πόλης. Είναι, για εμένα, ο πιο υγιής, φυσιολογικός, τρόπος να έρθει κανείς κοντά στην μουσική, ειδικά σε είδη μουσικής που ίσως δεν είναι τόσο εμπορικά. Χωρίς την επιτηδευμένη “κουλτούρα” που συνήθως τα συνοδεύει όταν παρουσιάζονται σε χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής. Ίσως οι ορχήστρες που άκουσα να μην είναι τόσο καλές όσο αυτές που εμφανίζονται στο “Μέγαρο” -αλλά, ειλικρινά, δεν έχω ούτε το αυτί, ούτε τις γνώσεις να διακρίνω. Αυτό που ξέρω είναι ότι μέσα σε ένα πάρκο γεμάτο πλατάνια, ένα δροσερό καλοκαιρινό βραδάκι, καθισμένος σε ένα παγκάκι απόλαυσα τις μελωδίες τους -το ίδιο και όσοι ήταν γύρω μου.
Είναι από αυτά τα, μικρά ίσως, απλά πράγματα που δίνουν ποιότητα στην καθημερινότητά μας.
Αν διαβάζει κανείς από την ορχήστρα του Δήμου Κηφισιάς: παιδιά, να παίζετε πιο συχνά στο Άλσος! Ειδικά τώρα το καλοκαίρι -και δεν χρειάζονται ηχητικές εγκαταστάσεις όπως σήμερα, ούτε καν να είσαστε πολύ προετοιμασμένοι… Σας ευχαριστούμε!
