Ο εφιάλτης της Περσεφόνης

Το ανέφερε η @alepouda. Γραμμένο για την Ελευσίνα, αλλά θα μπορούσε να είναι για την Ελλάδα. Ο Γκάτσος λέει όλα όσα αισθάνομαι σήμερα… :-(

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη

One Response to Ο εφιάλτης της Περσεφόνης

  1. vangelakas says:

    τό ἄκουσα ἐφέτος τό καλοκαίρι (στούς παξούς) ἀπό ὑπόγεια ῥεύματα. Φοβερό λέμε! Τό τραγουδάω μέχρι καί σήμερα – τό τραγουδοῦσα πρίν ἀπό 20 λεπτά, ἀλήθεια!