Πέρασα ένα επεκταμένο Σαββατοκύριακο, long weekend που λένε και οι Άγγλοι, στην Σαντορίνη -με την ευκαιρία του γάμου ενός πολύ καλού φίλου.
Είχα πάρει μαζί μου και laptop και κάρτα 3G και κοιτούσα τα mails μου στο κινητό μου έτσι κι αλλιώς, αλλά όπως και να το κάνουμε, τελικά πέρασα 3+ μέρες στις οποίες είχα οριακή επαφή με τον on-line κόσμο. Μόνο τα πολύ απαραίτητα: 1-2 επείγοντα emails, το hosting του vrypan|net που έλειξε και έπρεπε αν πληρωθεί, αυτά.
Αντίθετα, μετά από πολύ καιρό, πέρασα αρκετές ώρες διαβάζοντας εφημερίδες. Αν και καθημερινά κοιτάω τις εφημερίδες για κάτι που να σχετίζεται με την δουλειά μου, αυτές τις μέρες δεν τις κοίταζα, αλλά κάθισα με όρεξη να διαβάσω: θέα στην Καλντέρα, πρωινό καφεδάκι, φίλοι και μία στοίβα εφημερίδες με όλο τον χρόνο μπροστά μου για να τις διαβάσω και να τις συζητήσω.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση, σε σχέση με την αντίστοιχη on-line διαδικασία, είναι ότι, ειδικά στα πολιτικά θέματα, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν υπάρχει η είδηση. Η πρώτη ύλη. Το αντικείμενο του σχολιασμού. Δεκάδες σελίδες με ανούσιες (σε μεγάλο ποσοστό) αναλύσεις, αλλά καμία ευκαιρία για εμένα, τον αναγνώστη, να αποκτήσω δική μου άποψη. Δηλώσεις κυβέρνησης, αντιπολίτευσης, δικαστικών, επιχειρηματιών, περιγράφονται αλλά πουθενά δεν υπάρχουν για να τις διαβάσω και να σχηματίσω δική μου άποψη. (Αυτό μπορεί να έχει πολλές ερμηνείες, από το ότι τα ΜΜΕ ενδιαφέρονται περισσότερο να επηρεάσουν παρά να ενημερώσουν, μέχρι το ότι το ίδιο το μέσο, με τις περιορισμένες σελίδες του δεν έχει την δυνατότητα να κάνει κάποια πράγματα)
Αντίθετα, όταν είμαι στο internet, ακόμη και αν δεν υπάρχει στο άρθρο που διαβάζω η σχετική πληροφορία, είναι κατά κανόνα μία αναζήτηση μακρυά.
Πραγματικά, για μερικές μέρες αισθάνθηκα ότι μακρυά από το Internet είμαι, σε ότι αφορά την πληροφόρησή μου, έρμαιο του κάθε δημοσιογράφου. Για το ίδιο θέμα, διαφορετικές εφημερίδες είχαν διαφορετικές ερμηνείες και αναλύσεις, αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορούσα να σχηματίσω την δική μου.
Και όμως, έχω την εντύπωση ότι ειδικά στις Κυριακάτικες, ένα ένθετο με όλες τις ομιλίες και δηλώσεις σημαντικών προσώπων και τα κείμενα πάνω στα οποία βασίστηκαν οι ειδήσεις της εβδομάδας (π.χ. δικαστικά πορίσματα, αποφάσεις, εκθέσεις κ.λ.), θα κέντριζε το ενδιαφέρον του κοινού.
Θα μου πείτε, εδώ δεν βάζουν links από τις on-line εκδόσεις τους προς την πρωτογενή πληροφορία που είναι έτοιμη (π.χ. δηλώσεις πολιτικών, δελτία τύπου υπουργείων, επιχειρήσεων κ.λ.) και θα έχετε δίκιο. Αλλά υποψιάζομαι ότι αν δεν προσαρμοστούν, θα ψάχνουν σύντομα να βρουν “τις αιτίες της κρίσης” και θα λένε ότι “ο κόσμος δεν διαβάζει πια” -ενώ μπορεί τα αίτια να είναι αρκετά διαφορετικά.