La Fonera

Έχω αναφερθεί αρκετές φορές στο fon project (βλ. FON: WiFi για όλους αλλά και WiFi). Η FON έχει πλέον τον δικό της router (μέχρι τώρα έδειναν ένα “πειραγμένο” Linksys), που αποκαλούν “La Fonera”.

La Fonera

Αυτή την στιγμή το FON είναι η μεγαλύτερη κοινότητα WiFi στον κόσμο (στατιστικά). Στην Ελλάδα είμαστε μόνο 149, αλλά ελπίζω να γίνουμε περισσότεροι :-)

Το συγκεκριμένο project, εκτός του ότι είναι πραγματικά cool σαν ιδέα, μου αρέσει γιατί χρησιμοποιεί ανοιχτό λογισμικό (και εν μέρη έγινε δυαντό ακριβώς διότι υπάρχει το Open WRT) αλλά και διότι είναι από τις πρώτες μορφές “user generated infrastracture” (ή “social infrastracture”).

geek PORN!

Steve Jobs keynote: It’s Showtime…

thespot.gr

Είναι κάποιοι άνθρωποι που έχουν πολύ μεράκι σε αυτό που κάνουν. Για παράδειγμα τα παιδιά που έχουν φτιάξει το thespot.gr, το ελληνικό site για snowboard, wakeboard και skateboard. Απόδειξη για το πόσο γουστάρουν αυτό που κάνουν είναι ο τρόπος που διάλεξαν για να παρουσιάσουν το νέο τους design: ένα home made διαφημιστικό trailer!!!

Απολαύστε:

Προς Δημιουργούς και Ποιητές.

Είμαι από τους ανθρώπους που τρέφουν βαθιά εκτίμηση για την δημιουργία -την στιγμή, την διαδικασία, την προσπάθεια που κάποιος φτιάχνει κάτι. Δεν μου αρέσει να κρίνω ποιότητα του αποτελέσματος και για αυτό μου αρέσει ο αγγλικός όρος “doers”, αυτοί που “κάνουν κάτι”, όρος που σε πολλούς ίσως ακούγεται υποτιμητικός -αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.

Πολλοί από αυτούς τους δημιουργούς συμμετέχουν σε διάφορες κινήσεις και εκστρατείες με στόχο να μας πείσουν ότι ο απόλυτος έλεγχος πάνω στα δημιουργήματά τους είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρχουν αυτά. Ο απόλυτος έλεγχος στην πνευματική ιδιοκτησία παρουσίαζεται ως μονόδρομος. Το αντίθετο είναι “πειρατεία”. Βλέπω και ακούω συνθέτες και ερμηνευτές που εκτιμώ, την δημιουργία των οποίων συχνά λατρεύω, να λένε “η πειρατεία σκοτώνει την μουσική”.

Κι όμως, δεν είναι απαραίτητα έτσι. Διάβασα αυτό το άρθρο του Cory Doctorow [1] στο BoingBoing και σκέφτηκα για μία ακόμη φορά ότι αυτό που εμφανίζεται ως μονόδρομος για να υπάρχει πνευματική δημιουργία δεν είναι έτσι.

Δεν λέω απαραίτητα ότι οι δημιουργοί θα έπρεπε να παρατήσουν κάθε δικαίωμα πάνω στην πνευματική τους ιδιοκτησία. Αλλά ο στριφνός και περιοριστικός τρόπος με τον οποίο ασκούνται σήμερα τα δικαιώματα αυτά οδηγεί συχνά στον περιορισμό της δημιουργίας [2].

Δεν έχει συμπέρασμα… Σκέψεις μόνο. [3]

–
[1] Ο Cory Doctorow είναι μεταξύ άλλων πραγμάτων και συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας. Το βιβλίο του Down and Out in Magic Kingdom ήταν το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε κάτω από μία creative commons license που επέτρεπε την ελέυθερη διακίνηση του βιβλίου σε ηλεκτρονική μορφή. (βλ. και Cory Doctorow @wikipedia)
[2] Περιορισμούς που αναδεικνύει με τον πιο απλό τρόπο το comic Bound by Law
[3] Αν και μία ιδέα είχα ρίξει μία ιδέα παλιότερα που θα μπορούσε να βοηθήσει προς την σωστή κατεύθυνση :-)

webcitation.org

Το webcitation.org είναι ένα είδος ηλεκτρονικού αρχείου σελίδων. Δηλαδή;

Ας πούμε ότι υπάρχει μία σελίδα στο internet στην οποία θα ήθελα να αναφερθώ στο μέλλον. Θα μπορούσε να είναι μία σελίδα με κάτι που με προσβάλει. Ή με μία δήλωση που θα ήθελα να χρησιμοποιήσω σε ένα βιβλίο, σε ένα άρθρο. Ή με υλικό που θεωρώ ότι είναι δική μου πνευματική ιδιοκτησία και έχει κλαπεί. Προφανώς, η σελίδα έχει μια διεύθυνση την οποία μπορώ να χρησιμοποιήσω, αλλά τίποτα δεν αποκλείει ότι αύριο ή μετά από 1 χρόνο που θα πάω στην ίδια διεύθυνση το περιεχόμενο της σελίδας δεν θα έχει αλλάξει -θα μπορούσε ακόμη και όλο το site να έχει εξαφανιστεί.

Το webcitation.org αφού δηλώσετε την διεύθυνση της σελίδας κάνει ένα αντίγραφό της την στιγμή ακριβώς που το ζητήσατε και σας δίνει ένα νέο URL στο οποίο θα μπορείτε πάντα να την δείτε. Φαντάζομαι ότι μία προφανής χρήση είναι σε δικαστικές διαμάχες. Αλλά θα μπορούσε να είναι και απλά για να σιγουρευτεί κάποιος ότι ένα κείμενο που βρίσκεται on-line θα διασωθεί, ό,τι και αν συμβεί στο site. Π.χ. ό,τι και να γίνει στην διεύθυνση http://www.webcitation.org/5IlrDwuA2 θα υπάρχει ένα snapshot του http://vrypan.net/weblog ακριβώς όπως είναι τώρα που γράφω το άρθρο αυτό.

Ίσως αυτό ξενίζει κάποιους. Πολλοί έχουμε την ψευδείσθηση ότι μπορούμε να γράφουμε ό,τι θέλουμε και αύριο-μεθαύριο αν θέλουμε να το σβήσουμε. Στην παργματικότητα αυτό είναι ψευδαίσθηση αφού υπάρχουν πολλά μέρη στα οποία μπορεί να υπάρχει η σελίδα μας ακόμη και αφού την σβήσουμε: το WayBack Machine, η cache του Google και πολλές άλλες υπηρεσίες ή ακόμη και στο PC κάποιου που είδε την σελίδα και την έσωσε στον δίσκο του. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, από την στιγμή που δημοσιεύεται κάτι δύσκολα “ξεδημοσιεύεται” -είτε πρόκειται για εφημερίδα, βιβλίο ή internet.

Θεωρώ την συγκεκριμένη υπηρεσία ένα απαραίτητο “εργαλείο για την σύγχρονη εποχή”. Ενδιαφέρον έχουν και οι σκέψεις του Lawrence Lessig [1] σχετικά.

–
[1] Άσχετο, αλλά σχετικό: ο Lawrence Lessig είναι (εκτός των άλλων) συγγραφέας του καταπληκτικού βιβλίου Free Culture: The Nature and Future of Creativity που θα έπρεπε να διαβάσει οποιοσδήποτε ανησυχεί για τα θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας στην εποχή του Internet.

monitor videos

Η βάση του monitor προσφέρεται για πειραματισμούς.

Ορίστε λοιπόν το monitor videos. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, ένας μικρός πειραματισμός που ψάχνει τα τελευταί posts και εμφανίζει τα videos (μόνο από το youtube.com για την ώρα) που περιλαμβάνονται σε αυτά.

Δεν ξέρω αν η σελίδα έχει χρησιμότητα, ρίξτε μία ματία και πείτε μου. Ίσως στο μέλλον την εξαφανίσω, ίσως την βελτιώσω (να δείχνει και παλιότερα κ.λ.). Για αυτό τον λόγο και δεν βάζω link από τις υπόλοιπες σελίδες του monitor. Αν τελικά επιβιώσει, θα μπει και αυτή στο κεντρικό μενού.